Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim

Mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju sprinterskim odbywają się co roku pod patronatem Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU). Pierwsze mistrzostwa odbyły się w amerykańskiej miejscowości West Allis w 1970 r. Najczęściej zawody rozgrywano w Holandii (ośmiokrotnie). Kobiety i mężczyźni rywalizują od początku edycji na tych samych zawodach, startując na dystansach 500 i 1000 m.

Najwięcej tytułów wśród kobiet zdobyła reprezentantka NRD Karin Enke, która zwyciężała sześciokrotnie w latach 1980, 1981 i 1983-1987. Wśród mężczyzn najczęściej triumfował reprezentant ZSRR, WNP i Białorusi, Ihar Żalazouski, który był najlepszy w latach 1985, 1986, 1989 i 1991-1993. Dla reprezentacji Polski jedyne dwa medale wywalczyła Erwina Ryś-Ferens, która w latach 1978 i 1985 zajmowała trzecie miejsce.

Od 2020 roku zawody te rozgrywane są co dwa lata, tym samym miejscu i czasie co mistrzostwa świata w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju.