Monety lenne Księstwa Kurlandii i Semigalii (1570–1780)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monety lenne Księstwa Kurlandii i Semigalii – monety emitowane przez istniejące w latach 1561–1795 lenne Księstwo Kurlandii i Semigalii.
Na mocy układu wileńskiego z 28 listopada 1561 r. w wyniku rozwiązania inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego przez ostatniego wielkiego mistrza Gottharda Kettlera, zwierzchnością litewską zostały objęte Inflanty, czyli Liwonia, którą podzielono na Księstwo Inflanckie włączone do Litwy, oraz lenne Księstwo Kurlandii i Semigalii (od unii lubelskiej, tj. od 1569 r., obje te krainy znalazły się pod władzą Rzeczypospolitej)[1]. Na mocy paktu wileńskiego, Kettler stał się lennikiem polskiego króla jako dziedziczny książę Kurlandii i Semigalii. Jednym z postanowień tego paktu było między innymi nadanie przez Zygmunta II Augusta księciu kurlandzkiemu prawa bicia monet[2].
4 maja 1737 r. zmarł w Gdańsku Ferdynand Kettler, ostatni z męskiej linii rodu. Pod naciskiem carycy Anny, 13 lipca 1737 r. na księcia kurlandzkiego został wybrany Ernest Jan Biron, podkomorzy imperatorowej. Jego rządy trwały krótko – 17 października 1740 r. zmarła caryca Anna, Birona aresztowano i skazano na karę śmierci, zamienioną na dożywotnie zesłanie[3].
W lennie kurlandzkim tron książęcy pozostał pusty. Dopiero po 18 latach wakatu August III wyznaczył swojego syna, Karola, którego stany kurlandzkie wybrały w 1758 r. na księcia kurlandzkiego. Wettyn rządził również krótko, ponieważ na początku 1763 r. został zmuszony do ustąpienia przez Katarzynę II, która przywróciła do łask 72-letniego Birona. W dniu 2 czerwca 1763 r. Ernest Jan Biron objął ponownie rządy. Po sześciu latach przekazał władzę najstarszemu synowi. Piotr Biron przejął lenno 25 lutego 1769 r[4].
Sejm kurlandzki 18 marca 1795 r. podjął decyzję o poddaniu się Rosji[5].