Mu’ammar al-Kaddafi
libijski terrorysta, polityk i ideolog / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Mu’ammar al-Kaddafi?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Mu’ammar al-Kaddafi (arab. معمر القذافـيⓘمعمر القذافـي, trl. Muʿammar al-Qaḏḏāfī, trb. Mu’ammar al-Kazzafi[uwaga 2], dialektalnie Gaddafi; ur. 13 września[1] lub w czerwcu 1942 w Syrcie[2][3], zm. 20 października 2011 tamże[4]) – libijski pułkownik, polityk i ideolog, w latach 1969–2011 sprawował władzę autorytarną[5][6] jako Przywódca Rewolucji 1 września.
Mu’ammar al-Kaddafi, 2 lutego 2009 | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przywódca Rewolucji 1 września | |||
Okres | |||
Sekretarz generalny Powszechnego Kongresu Ludowego | |||
Okres | |||
Przynależność polityczna |
bezpartyjny | ||
Poprzednik |
urząd utworzony | ||
Następca | |||
Premier Libii | |||
Okres |
od 16 stycznia 1970 | ||
Przynależność polityczna |
bezpartyjny / Arabska Unia Socjalistyczna | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Mu’ammar al-Kaddafi, 25 lutego 1970 | |
pułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
1942 |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1961–2011 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
rewolucja libijska w 1969, |
W 1969 roku przeprowadził zamach stanu w którym obalił monarchię. Proklamował utworzenie „Libijskiej Republiki Arabskiej”, a władzę objęła Rada Dowódcza Rewolucji. W 1970 roku desygnowany na premiera i dowódcę sił zbrojnych, urzędy te formalnie sprawował do 1972. W tym czasie przeprowadził islamizację praw i obyczajów. Znacjonalizował niearabską własność i zachodnich towarzystw naftowych. Zlikwidował też amerykańskie i brytyjskie bazy wojskowe. W 1977 państwo zmieniło nazwę na „Wielka Arabska Libijska Dżamahirijja Ludowo-Socjalistyczna”. Zmiana ta była efektem jego programu ideowego zawartego w tzw. Zielonej książce, w której połączył fundamentalistyczne tradycje islamskie z socjalizmem arabskim. W latach 1977–1979 pełnił urząd sekretarza generalnego Powszechnego Kongresu Ludowego. W marcu 1979 roku zrezygnował ze wszystkich funkcji państwowych; w rzeczywistości sprawował dyktatorską władzę jako tzw. Przywódca Rewolucji 1 Września i zwierzchnik sił zbrojnych[5][6].
W polityce międzynarodowej entuzjastycznie odnosił się do zjednoczenia świata arabskiego. Głównym celem jego polityki była likwidacja Izraela. Utrzymywał bliskie relacje ze Związkiem Radzieckim. Prowadził agresywną politykę i angażował się w konflikty w między innymi Czadzie, Ugandzie i Sudanie. Środki na prowadzenie wojen czerpał z eksploatacji złóż naftowych. W latach 80. oskarżany przez Zachód o sponsorowanie terroryzmu. Po atakach lotnictwa amerykańskiego złagodził nieco swoją politykę[5][6].
W 2011 roku nie zgodził się oddać władzy w następstwie społecznych protestów. Doprowadziło to do wybuchu wojny domowej. Zginął w strzelaninie pomiędzy powstańcami, a wiernymi mu siłami[5][6].