ORP Orzeł (1938)
polski okręt podwodny (1938–1940) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące ORP Orzeł (1938)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
ORP Orzeł – polski torpedowy okręt podwodny, pierwsza jednostka typu Orzeł, zwodowany 15 stycznia 1938 roku w holenderskiej stoczni De Schelde we Vlissingen.
Ten artykuł dotyczy okrętu z okresu II wojny światowej. Zobacz też: artykuły o innych okrętach o tej nazwie. |
ORP „Orzeł” po raz pierwszy wpływa do Gdyni. | |||
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia |
De Schelde, Holandia | ||
Położenie stępki |
14 sierpnia 1936 | ||
Wodowanie |
15 stycznia 1938 | ||
Marynarka Wojenna | |||
Wejście do służby |
2 lutego 1939 | ||
Wycofanie ze służby |
11 czerwca 1940 | ||
Los okrętu |
zaginiony | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Długość |
84 metry | ||
Szerokość |
6,7 metra | ||
Napęd | |||
2 silniki wysokoprężne typu 6QD42Sulzer (4740 KM) 2 silniki elektryczne typu Brown Boveri (1100 KM) 2 baterie akumulatorów (200 ogniw). | |||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Zasięg |
7000 Mm / 10 węzłów (pow.) 100 Mm / 5 węzłów (zan.) | ||
Uzbrojenie | |||
• 20 torped wz. 1924V i wz. AB • 1 działo Bofors 105 mm wz. 36 • 1 podwójne AA: Bofors 1937 wz. 36 kal. 40 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe |
12 × 550 mm / 533 mm | ||
Załoga |
60 oficerów i marynarzy | ||
|
Projekt okrętu został opracowany przy współudziale specjalistów polskiej Marynarki Wojennej, z wykorzystaniem niektórych rozwiązań konstrukcyjnych holenderskiej jednostki Hr.Ms. O 16. Okręt o długości całkowitej 84 metry i wyporności w zanurzeniu 1473 ton. Zanurzenie konstrukcyjne jednostki wynosiło 80 metrów, w praktyce jednak „Orzeł” zdolny był do bezpiecznego zanurzania na głębokość co najmniej 100 metrów. Konstrukcja oraz konwencjonalny układ napędowy (diesel-elektryczny) pozwalały jednostce na rozwijanie prędkości 19,44 węzła na powierzchni oraz 8,9 węzła w zanurzeniu. Podstawowe uzbrojenie okrętu stanowiło 20 torped wystrzeliwanych z 12 wyrzutni. Kadłub „Orła” był w całości spawany, zaś – jako novum – wszystkie płaszczyzny kontrolne jednostki sterowane były hydraulicznie. Budowę okrętu sfinansowano częściowo ze środków zgromadzonych w ramach społecznej zbiórki pieniędzy zorganizowanej m.in. przez Ligę Morską i Kolonialną oraz Fundację Łodzi Podwodnej.
2 lutego 1939 roku okręt został oficjalnie włączony do Marynarki Wojennej. W składzie Dywizjonu Okrętów Podwodnych, „Orzeł” wziął udział w początkowym okresie obrony Wybrzeża. Internowany w stolicy Estonii, zdołał zbiec. Pozbawiony map, do 7 października kontynuował patrol na Bałtyku, po czym przez cieśninę Sund przepłynął do Wielkiej Brytanii.
Operując z Wysp Brytyjskich, 8 kwietnia 1940 roku podczas patrolu na Morzu Północnym, zatopił niemiecki frachtowiec „Rio de Janeiro”, przewożący wojska niemieckie w ramach operacji Weserübung – informacja przekazana przez „Orła” była jednym z pierwszych sygnałów świadczących o niemieckiej inwazji na Norwegię.
Z niewyjaśnionych do dziś przyczyn, ORP „Orzeł” zaginął wraz z całą załogą podczas patrolu na Morzu Północnym na przełomie maja i czerwca 1940 roku.