Odznaka Baroneta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odznaka Baroneta (ang. Baronets’ Badge)[1] – brytyjska odznaka noszona przez osoby posiadające dziedziczny tytuł honorowy Baroneta, ustanowiony przez króla Jerzego V w 1929[2].
Awers odznaki | |||
Baretka wstęgi | |||
Ustanowiono |
1929 | ||
---|---|---|---|
Powyżej |
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego | ||
Poniżej | |||
Powiązane | |||
|
Noszona jest zawsze przed wszystkimi innymi orderami wieszanymi na szyi (tzw. komandoriami), z wyjątkiem Orderu Zasługi. Wstęga, na której wieszana jest odznaka ma 45 mm szerokości, ale używana jest w tej formie tylko w momencie inwestytury przez brytyjskiego władcę. We wszystkich innych sytuacjach odznaka noszona jest na miniaturze wstęgi szerokości 25 mm[2]. Wstęga jest koloru żółtego z granatowymi brzegami[1].
W brytyjskiej precedencji osobowej baroneci, według Burke’s Peerage zajmują miejsce po baronach, a przed odznaczonymi Krzyżem Wielkim Orderu Łaźni[3], natomiast według Cracroft's Peerage ważniejsi są jedynie Kawalerowie Orderu Podwiązki, Ostu i Św. Patryka[4]. Kolejność między samymi baronetami jest uzależniona od daty inwestytury[3][4].