Koherencyjna tomografia optyczna
metoda obrazowania / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Optyczna tomografia koherencyjna?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Koherencyjna tomografia optyczna[uwaga 1], optyczna tomografia koherencyjna[uwaga 2], OCT (od ang. optical coherence tomography) – tomografia optyczna z użyciem światła częściowo spójnego (koherentnego), będąca techniką interferometryczną z zastosowaniem głównie światła o długości fali bliskiej falom podczerwonym. Jest to metoda odbioru i przetwarzania sygnału optycznego polegająca na przechwytywaniu, z rozdzielczością rzędu mikrometrów, trójwymiarowych obrazów uzyskiwanych z ośrodków rozpraszających optycznie (np. tkanek biologicznych).
W zależności od właściwości źródła światła (użyte mogą być diody superluminescencyjne, ultrakrótkie lasery pulsacyjne i lasery superciągłe), OCT może osiągnąć submikrometryczną rozdzielczość przy szerokopasmowych źródłach emitujących fale o długości ponad 100 nm.
Koherencyjna tomografia optyczna jest jedną z wielu technik tomografii optycznej. Komercyjnie dostępne urządzenia mają różnorodne zastosowania, między innymi w procesie restauracji architektury czy diagnostyce medycznej, szczególnie w okulistyce do nieinwazyjnego badania oczu i uzyskiwania szczegółowych obrazów wnętrza siatkówki. Ostatnio koherencyjna tomografia optyczna zaczęła również być stosowana w kardiologii interwencyjnej jako sposób diagnozy choroby niedokrwiennej serca[1]. Wdrożenie koherentnych tomografów optycznych w domenie częstotliwości umożliwiło uzyskanie wyższego stosunku sygnału do szumu, pozwalając na szybszy odbiór sygnału.