Order „Znak Honoru”
odznaczenie ZSRR / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Order „Znak Honoru”?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Order „Znak Honoru” (ros. Орден «Знак Почёта») – ustanowiony uchwałą Centralnego Komitetu Wykonawczego ZSRR z 25 listopada 1935 roku.
Awers | |||
Awers Orderu Honoru (od 1988) | |||
Baretka | |||
Ustanowiono | |||
---|---|---|---|
Kruszec | |||
Wydano |
1 580 850 | ||
Powyżej | |||
Poniżej | |||
|
Order mógł być nadawany kilkakrotnie. Najwięcej – czterokrotnie – został odznaczony tym orderem gen. płk Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego – Nikołaj Czerwiakow.
22 sierpnia 1988 zmieniono nazwę orderu na „Order Honoru” (Орден Почёта), ale pod starą nazwą był on nadawany do 23 grudnia 1988. Ostatnimi nagrodzonymi Orderem „Znak Honoru” 23 grudnia 1988 byli Polacy: Natalia Kowalska – wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, Roman Muranyi – dziennikarz i Hanna Prokopczuk – redaktor Polskiej Agencji Interpress (za aktywny udział w tworzeniu książki „Pamięć”[1])[2].
Do 1991 (rozwiązanie ZSRR), kiedy to zakończono definitywnie nadawanie orderu – liczba nadań wyniosła 1 580 850.