Order Świętego Grzegorza Wielkiego
odznaczenie watykańskie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Order Świętego Grzegorza Wielkiego[1], dawniej: Order Rycerski Świętego Grzegorza Wielkiego[2] (łac. Ordo Equestris Sancti Gregorii Magni, wł. Ordine Equestre di San Gregorio Magno) – odznaczenie papieskie ustanowione w 1831 roku przez papieża Grzegorza XVI.
Awers Krzyża Komandorskiego | |||
Baretka | |||
Ustanowiono | |||
---|---|---|---|
Dewiza |
PRO DEO ET PRINCIPE | ||
Powyżej | |||
Poniżej | |||
|
Order Świętego Grzegorza Wielkiego to jeden z pięciu rycerskich orderów papieskich. Jest nadawany osobom świeckim (nawet innowiercom, jak np. żydowski rabin Leon Klenicki), za szczególne zasługi dla Kościoła katolickiego[3].
Kawalerowi orderu przysługuje prawo do noszenia specjalnego stroju, wstęgi, kapelusza i szpady[4]. Nazwa orderu związana jest z papieżem Grzegorzem I (590-604), uznanym za jednego z Doktorów Kościoła. Zasady przyznawania orderu zreformował w 1905 papież Pius X.
Dewizą orderową jest Pro Deo et Principe (łac. „Za Boga i Księcia”)[5].
Istnieją dwie wersje orderu różniące się mocowaną do wstęgi zawieszką, na której wieszana jest odznaka orderowa:
- w wersji cywilnej – wieniec laurowy;
- w wersji wojskowej – panoplia (zbroja z hełmem i tarczą, działo i proporce)[6][7].
Podzielony jest na cztery klasy[4]:
- Krzyż Wielki
- Komandor z Gwiazdą
- Komandor
- Kawaler
Sposób noszenia Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego | |||
---|---|---|---|
Baretki orderu | |||
Kawaler | Komandor | Komandor z Gwiazdą | Krzyż Wielki |