Oscylacja północnoatlantycka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oscylacja północnoatlantycka, NAO (od ang. North Atlantic oscillation) – zjawisko meteorologiczne występujące w obszarze północnego Atlantyku i wpływające na klimat na otaczających go kontynentach. Jest związane z globalną cyrkulacją powietrza i wody oceanicznej, a manifestuje się poprzez fluktuacje ciśnienia atmosferycznego, temperatury powietrza, prędkości wiatru, ilości opadów i innych parametrów.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „NAO”. Zobacz też: Nao. |
Do ilościowego opisu zjawiska jest stosowany „indeks NAO”, analogiczny do indeksu oscylacji południowej, czyli El Niño[2]. Indeks NAO został zdefiniowany w latach 20. XX w. przez Gilberta Walkera z wykorzystaniem południkowej znormalizowanej różnicy ciśnienia atmosferycznego między dwoma quasi-stacjonarnymi układami barycznymi – Wyżem Azorskim i Niżem Islandzkim[3][4][5][6].