Ostra białaczka limfoblastyczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ostre białaczki/chłoniaki limfoblastyczne[1], OBL, ALL (od ang. acute lymphoblastic leukemia), LLA (od ang. leucaemia lymphoblastica acuta, lymphadenosis leucaemica acuta) – grupa chorób nowotworowych linii limfoidalnej komórek krwi, w której dochodzi do rozwoju ogromnej liczby niedojrzałych limfocytów[2]. Komórki te to prekursory limfocytów B lub T (limfoblasty), które w wyniku nadmiernego rozrostu zajmują najczęściej szpik i krew (nazywane są wtedy białaczkami), rzadziej węzły chłonne i inne tkanki pozawęzłowe (nazywane są wtedy chłoniakami)[1]. Do głównych objawów należą: uczucie zmęczenia, blade zabarwienie skóry, gorączka, bardzo łatwe siniaczenie i wydłużone krwawienie, powiększone węzły chłonne, wątroba i śledziona i ból kości i stawów[2]. Ponieważ jest to białaczka ostra, ALL postępuje bardzo szybko i nieleczona kończy się śmiercią w ciągu tygodni lub miesięcy[3]. Jest najczęstszą białaczką u dzieci, pojawia się najczęściej między drugim a piątym rokiem życia[4].
lymphadenosis leucaemica acuta | |
Aspirat szpiku barwiony metodą Wrighta od pacjenta z ostrą białaczką limfocytarną z komórek prekursorowych B | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
C91.0 |
---|---|
ICDO |
M9835/3 |
DiseasesDB | |
MeSH |
Liczba leukocytów może być prawidłowa, niższa lub wyższa od normy, a w rozmazie 90–95% stanowią limfocyty.