Półwysep Krymski
półwysep w Europie, na Morzu Czarnym / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Półwysep Krymski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Półwysep Krymski, Krym (ukr. Кримський півострів, Krymśkyj piwostriw; Крим; ros. Крымский полуостров, Krymskij połuostrow; Крым; krymskotat. Къырым ярымадасы, Qırım yarımadası; Къырым, Qırım) – półwysep pomiędzy częścią północną Morza Czarnego a częścią zachodnią Morza Azowskiego, zwany w starożytności Chersonezem Taurydzkim bądź Taurydą, połączony jest z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim, pomiędzy Morzem Czarnym i Azowskim, a na wschodzie oddzielony od lądu Cieśniną Kerczeńską. Powierzchnia ponad 27 tys. km².
 |
Ten artykuł dotyczy Krymu jako półwyspu. Zobacz też: inne znaczenia słowa „Krym”. |
Zdjęcie satelitarne półwyspu (2015) | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Republika | |||
| Powierzchnia |
27 tys. km² | ||
| Rodzaj obiektu |
półwysep | ||
Położenie na mapie Europy   Półwysep Krymski | |||
 45°18′N 34°24′E | |||
 Mapa Półwyspu Krymskiego | |||
| |||
| |||
Krym de iure należy do Ukrainy, de facto zaś w 2014 r. Rada Najwyższa Republiki Autonomicznej Krymu ogłosiła deklarację niepodległości Autonomicznej Republiki Krymu, a następnie Republika Krymu, po przeprowadzeniu kontrowersyjnego referendum, została anektowana przez Rosję w postaci nowo powołanego Krymskiego Okręgu Federalnego Rosji. Ze swojej strony Rada Najwyższa Ukrainy zadeklarowała wprowadzenie na Krymie prawa regulującego życie na terenach okupowanych[1]. Deklaracja niepodległości Krymu i wynikające z niej akty nie zostały uznane przez władze Ukrainy i większość społeczności międzynarodowej[2]. 19 grudnia 2016 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ poparło rezolucję w sprawie pogwałcenia praw człowieka na Krymie, rezolucja zawierała definicję Krymu jako «terytorium tymczasowo okupowane» oraz «potwierdzenie nieuznania anektowania» półwyspu przez Rosję[3]. Za rezolucją oddało głosy 70 krajów członkowskich ONZ, przeciw – 26, 77 krajów wstrzymało się oraz 20 nie brało udziału w głosowaniu[4]. Analogiczna rezolucja w 2018. zyskała 67 głosów „za”, 26 „przeciw” oraz 82 wstrzymało się od głosu[5].