Płonka (dopływ Osławy)

Płonka – potok, lewobrzeżny dopływ Osławy^[2] o długości 12,39 km^[3].

Płonka

Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Beskid Niski
Potok
Długość	12,39 km
Ujście
Recypient	Osława
Miejsce	na południe od Wysoczan
Wysokość	379,7 m n.p.m.[1]
Współrzędne	49°25′38″N 22°08′28″E
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ujście
Położenie na mapie Polski ujście

Potok płynie we wschodniej części Beskidu Niskiego i wschodniej części Pogórza Bukowskiego. Jego źródła znajdują się na wysokości ok. 660 m n.p.m., w głębokiej dolince na północnych stokach Kamienia. Spływa początkowo w kierunku północnym, a od dawnej wsi Przybyszów – w kierunku północno-wschodnim, oddzielając właściwe Pasmo Bukowicy od jego przedłużenia – pasemka Połońskiego Wierchu (zwanego też Szerokim Łanem) i Rzepedki. Wypływając na tereny pogórskie, koło Karlikowa skręca szerokim łukiem ku wschodowi, a omijając od północy obecne zabudowania Płonnego, ku południowemu wschodowi. U podnóży wzgórza Dilec (474 m n.p.m.) skręca pod kątem prostym ku północnemu wschodowi i na wysokości 379,7, tuż poniżej dawnej wsi Kożuszne uchodzi do Osławy.

Tok potoku jest kręty, koryto nieuregulowane. Z obu brzegów przybiera liczne, drobne dopływy, z których najważniejsze lewobrzeżne to Horiwka spod Tokarni i Babny spod Żurawinki (oba wpadają w Płonnej), a prawobrzeżny – Wyzbór spod Rzepedki. W przeszłości jego wody napędzały koła młyńskie w Płonnej (od której wziął nazwę) i Kożusznej.^{[potrzebny przypis]}

Przypisy

1. Płonka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-04-15].
2. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 212, ISBN 83-239-9607-5.
3. Płonka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-04-15].

Bibliografia

• Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
• Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;