Pamięć ferrytowa
magnetyczna pamięć nieulotna o dostępie swobodnym, popularna w latach 1955–1975 / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Pamięć ferrytowa?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Pamięć ferrytowa, pamięć rdzeniowa (ang. core memory) – magnetyczna pamięć nieulotna o dostępie swobodnym. W latach 1955–1975, podstawowa pamięć o dostępie swobodnym, często utożsamiana z pamięcią operacyjną.
Przechowuje dane w postaci kierunku namagnesowania rdzeni ferrytowych o prostokątnej pętli histerezy[1], a do odczytu wykorzystuje zależność napięcia wyjściowego transformatora impulsowego od kierunku wcześniejszego namagnesowania rdzenia z twardego ferromagnetyka.
Prawie wyłącznie oparta jest na rdzeniach toroidalnych. Przy próbie zastąpienia pierścieni otworami w płytce ferrytowej nie udało się uzyskać wymaganej powtarzalności właściwości magnetycznych otworów. Zastąpienie pierścieni rdzeniami wielootworowymi okazało się zbyt drogie i trudne technologicznie. Jedynie pamięci na dwuotworowych biaksach zdobyły niewielką popularność.
Dalszy opis dotyczy pamięci na pojedynczych rdzeniach toroidalnych o ile nie zaznaczono inaczej.
Pamięć ta przechowywała dane przy wyłączonym zasilaniu. Dane były kasowane przy każdym odczycie i – w razie potrzeby – ewentualnie niezwłocznie ponownie zapisywane, jeśli zachodziła potrzeba przechowania ich w dalszych cyklach pracy. Nieniszczący odczyt zapewniają pamięci ferrytowe na biaksach i transfluksorach o odmiennej zasadzie odczytu.
Pamięć rdzeniowa, dała początek angielskiej nazwie zrzutu pamięci (ang. core dump) w systemach typu Unix[2].