Loading AI tools
parafia rzymskokatolicka w archidiecezji łódzkiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika w Pabianicach – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji łódzkiej w dekanacie pabianickim. Liczy około 8100 mieszkańców.
Kościół parafialny | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. ks. Piotra Skargi 1 |
Data powołania | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diecezja | |
Dekanat | |
Kościół |
Kościół św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika w Pabianicach |
Proboszcz |
ks. Paweł Kutynia |
Wezwanie |
św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika |
Wspomnienie liturgiczne |
niedziela po 21 września |
Położenie na mapie Pabianic | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie powiatu pabianickiego | |
51°39′44″N 19°21′43″E | |
Strona internetowa |
Erygowana w 1398. Mieści się przy ulicy ks. Piotra Skargi. Kościół parafialny znajduje się przy ul Grobelnej 1, obok Starego Rynku.
Ziemia, na której znajduje się obecny kościół parafialny św. Mateusza, należała do kanoników Kapituły Krakowskiej, dzięki fundacji Judyty, żona Władysława Hermana, w roku 1082. Te opisywane przez Jana Długosza Chropy, zwane „państwem pabianickim” czyli Pabianicami, były wówczas puszczą, gdzie "łatwiej na zwierza dzikiego natrafić, aniżeli na łan ziemi uprawnej'. Teren ten najprawdopodobniej należał wówczas do parafii w Górce. Dopiero w połowie XIV wieku obszar ten stał się gęsto zasiedlony i zagospodarowany. Dlatego w połowie XIV wieku zostało założone miasto Pabianice, a w 1398 r. erygowano parafię pabianicką pod wezwaniem św. Mateusza i św. Wawrzyńca. W akcie erekcyjnym, wydanym w formie przywileju, na pergaminie, z pieczęcią Kapituły Gnieźnieńskiej zapisano, że w "miasteczku Pabianice" "za arcybiskupa Dobrogosta w roku 1398 parafia erygowana" została, a "kościół parafialny pod tytułem św. Mateusza i św. Wawrzyńca przez Jarosława Bogorię Skotnickiego fundowany".
Pierwsza świątynia (drewniana), która gościła dwukrotnie króla Władysława Jagiełłę (1432 r. i 1491 r.) oraz Kazimierza Jagiellończyka (1463 r.) spłonęła doszczętnie w wielkim pożarze miasta w 1532 r. Na polecenie Kapituły Krakowskiej w jego miejsce wzniesiono nowy kościół – także z drewna, lecz bardziej okazały, „większy od poprzedniego i pięknej roboty, lecz bez wieży”.
Dopiero 5 kwietnia 1583 r. położono kamień węgielny, pod budowę nowej, murowanej świątyni pod wezwaniem św. Mateusza. Została ona zbudowana w latach 1583–1588 na wzór katedry w Płocku, według planu Ambrożego Włocha. W tej formie późnorenesansowy kościół przetrwał do czasów współczesnych. Jedynie znajdująca się na skrzyżowaniu naw kopuła (najbardziej przypominająca płocką katedrę) spłonęła w 1823 r. i nie została już zrekonstruowana.
W parafii tej wzrastał i dojrzewał do powołania kapłańskiego Rajmund Kolbe, późniejszy św. Maksymilian. Tu przyjął pierwszą komunię świętą oraz – według jego relacji – w 1906 r. otrzymał widzenie Matki Bożej wręczającej mu dwie korony: białą symbolizującą czystość i czerwoną oznaczającą męczeństwo.
Pabianicka Szkoła Wiary, chór parafialny "Lira", koło misyjne, Żywa Róża, Czciciele Matki Bożej Pocieszenia, Czciciele św. Franciszka, Rycerstwo Niepokalanej, ministranci, schola dziecięca, oaza dziecięca, asysta parafialna.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.