Parzystość (mechanika kwantowa)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Parzystość w fizyce to własność zmiany znaku funkcji falowej lub pola kwantowego przy zmianie znaku jednego z jej argumentów: współrzędnych przestrzeni (P), kierunku upływu czasu (T), ładunku elektrycznego (C) lub innych.
Ten artykuł dotyczy mechaniki kwantowej. Zobacz też: parzystość liczb, funkcji i permutacji w matematyce. |
W fizyce istnieje pewne zamieszanie terminologiczne co do terminu parzystość. Określa się nim wymiennie kilka różnych pojęć.
- Transformacja odbicia – dyskretne przekształcenie, które zmienia funkcję falową, pole kwantowe lub inną wielkość w inny obiekt, powstały na skutek zmiany znaku jednego z argumentów tej funkcji lub pola.
- Wielkość fizyczna – zgodnie z twierdzeniem Noether, niektóre transformacje powodują istnienie wielkości fizycznych.
- Symetria względem transformacji – istnieją teorie, że wszystkie pola fizyczne są symetryczne względem odbić. W teoriach takich obowiązuje zasada zachowania parzystości (wielkości fizycznej).
- Pogwałcenie symetrii względem transformacji – istnieją teorie, że pola fizyczne nie są symetryczne względem odbić. W teoriach takich nie obowiązuje zasada zachowania parzystości (wielkości fizycznej).