Pieśń o Hildebrandzie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pieśń o Hildebrandzie (niem. Hildebrandslied) – zachowana we fragmentach epicka pieśń bohaterska napisana w języku staro-wysoko-niemieckim (niem. Althochdeutsch), najstarsza zachowana germańska pieśń bohaterska, jeden z najstarszych z zabytków piśmiennictwa i literatury niemieckojęzycznej. Powstanie rękopisu datuje się na pierwszą połowę IX w., najprawdopodobniej między 810 a 840 r. W przekazie ustnym pieśń znana była jednak zapewne dużo wcześniej, na co wskazują akcja utworu, rozgrywająca się ok. V wieku, tj. w okresie wielkiej wędrówki ludów, a także zjawiska leksykalne i gramatyczne wskazujące na różne dialekty, głównie starosaksoński i starobawarski.
Obecnie używany tytuł został nadany w XIX w. przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, autorów pierwszej naukowej edycji pieśni[1]. Rękopis utworu przechowywany jest w Bibliotece Uniwersytetu w Kassel[2].