Pień ramienno-głowowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pień ramienno-głowowy (ang. brachiocephalic trunk, łac. truncus brachiocephalicus) – największe naczynie odchodzące z górnego obwodu łuku aorty. Długość cechuje się silną zmiennością osobniczą (od 10 do 55 mm, średnio 30-45 mm), zaś grubość waha się w granicach 12-15 mm. Jest to pierwsza gałąź łuku, więc odchodzi przy jego początku na wysokości górnego brzegu przyczepu mostkowego II żebra. Kończy się zazwyczaj na wysokości prawego stawu mostkowo-obojczykowego. Do przodu od pnia leży: mostek, żyła ramienno-głowowa lewa, grasica lub jej ciało tłuszczowe oraz początkowe przyczepy mięśnia mostkowo-gnykowego i mięśnia mostkowo-tarczowego, czasem biegną po nim gałęzie sercowe nerwu błędnego. Do tyłu znajduje się tchawica, po lewej tętnica szyjna wspólna lewa, zaś po prawej żyła ramienno-głowowa prawa, żyła główna górna i opłucna.