Piotr IV Aragoński
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr IV Aragoński (hiszp. Pedro IV de Aragon) (ur. 5 września 1319, zm. 6 stycznia 1387) – król Aragonii, Sardynii i Korsyki w latach 1336–1387. Nosił przydomek “Ceremonialny” (hiszp. el Ceremonioso) ze względu na panującą na jego dworze sztywną etykietę.
![]() | |
![]() | |
Król Aragonii, Sardynii i Korsyki | |
Okres |
od 24 stycznia 1336 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Barcelońska |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Teresa de Entanza |
Żona |
Maria z Nawarry |
Dzieci |
Konstancja Aragońska |
{{Władca infobox}}
|
Najstarszy syn Alfonsa IV i jego pierwszej żony – Teresy de Entanza. Objął rządy, mając zaledwie 16 lat. Brał udział w ostatecznym pokonaniu berberskiej dynastii Marynidów, którzy wspomagali muzułmanów z Grenady. Prowadził politykę ekspansji w rejonie Morza Śródziemnego i przywrócił jedność krajom Korony Aragonii. Zdołał też ukrócić anarchię możnych rodów Walencji i Aragonii i wzmocnić swą władzę[1]. Na jego panowanie przypadła epidemia Czarnej Śmierci, która zdziesiątkowała wówczas ludność Europy. Następstwem epidemii oraz kosztownej polityki prowadzonej przez króla był kryzys finansowy, który pod koniec jego panowania uwidocznił się z niezwykłą siłą[2]. Był jednym z najdłużej panujących monarchów w historii Aragonii – rządził ponad 50 lat. Był również autorem kroniki.
Oops something went wrong: