Piotr Kmita z Wiśnicza
marszałek wielki koronny, wojewoda krakowski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Piotr Kmita z Wiśnicza herbu Szreniawa (ur. 1442, zm. 1505) – wojewoda krakowski w latach 1501-1505, marszałek wielki koronny od 1494 roku, kasztelan sandomierski od 1499 roku, starosta spiski w 1478 roku, starosta sądecki w latach 1501–1505[1].
Ten artykuł dotyczy marszałka wielkiego koronnego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Płyta nagrobna Piotra Kmity. Wykonana w warsztacie Petera Vischera st. z Norymbergi, znajduje się w katedrze wawelskiej | |
Szreniawa | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec |
Jan Kmita (Nosek) |
Żona |
córka Przecława z Dmosic |
Jego ojcem był Jan Kmita (zm. 1458/60) kasztelan przemyski i lwowski, a jego braćmi byli Andrzej Kmita (zm. 1493/1494) starosta bełski i biecki i Stanisław Kmita (ok. 1450–1511) wojewoda bełski i ruski. Ożenił się z córką Przecława z Dmosic (zm. 1474), starosty spiskiego.
W 1471 jako dworzanin królewski odprowadzał króla czeskiego Władysława Jagiellończyka do Pragi. W 1478 roku otrzymał w zarząd starostwo spiskie. Brał udział w wielu misjach dyplomatycznych, zleconych mu przez króla Jana Olbrachta. Był świadkiem wydania przywileju piotrkowskiego w 1496 roku[2]. Był sygnatariuszem unii piotrkowsko-mielnickiej 1501 roku[3].
Posiadał 33 wsie w Małopolsce.