Podbój Italii przez Gotów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Podbój Italii przez Gotów (489-493) – wojna między państwem stworzonym przez Odoakra a Ostrogotami pod wodzą Teodoryka. Ostrogoci wraz z wizygockimi sojusznikami najechali Italię w 489 roku. Bezpośrednią przyczyną był konflikt między powstałym na gruzach cesarstwa zachodniorzymskiego "Państwem Odoakra" a cesarzem wschodniorzymskim Zenonem, choć oficjalnie Cesarstwo Bizantyńskie nie brało udziału w zmaganiach wojennych.
Państwo Odoakra na mapie Europy w V wieku n.e. | |||
Czas |
489-493 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
Północna Italia | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
brak współrzędnych |
Po początkowych sukcesach Ostrogotów w bitwach nad Isonzo i pod Weroną Odoaker musiał się wycofać do Rawenny, jednak kontratakiem wyparł wojska Teodoryka z większości zajętych przez niego miast i zmusił Gotów do ucieczki. Sytuacja zmieniła się wraz z nadejściem wizygockich posiłków dla Ostrogotów w 490 roku. Po serii zwycięstw (m.in. nad rzeką Sontius i pod Weroną), także i tym razem Teodoryk poniósł klęskę w bitwie pod Faoentią, niedaleko stołecznej Rawenny. Odoaker ruszył w pościg, jednak 11 sierpnia 490 nad Addą Teodoryk wydał mu bitwę, którą wygrał. Odoaker po raz kolejny został zmuszony do wycofania się do Rawenny, gdzie wojska Gotów oblegały go bezskutecznie przez przeszło dwa lata. Ostatecznie wojnę zakończył rozejm, zgodnie z którym Teodoryk i Odoaker mieli wspólnie rządzić Italią jako cesarze. W dziesięć dni po zawarciu pokoju Teodoryk zamordował Odoakra i odtąd rządził samodzielnie.