Podmiot (językoznawstwo)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem[1].
Zobacz też: inne znaczenia słowa „podmiot”. |
Przykłady:
- Kot pije mleko – kot jest podmiotem i oznacza wykonawcę czynności;
- Kot rośnie – kot jest podmiotem i oznacza obiekt podlegający procesowi wzrostu;
- Kot leży – kot jest podmiotem i oznacza obiekt znajdujący się w stanie spoczynku.
W zdaniach w stronie biernej podmiot oznacza obiekt, wobec którego czynność jest wykonywana.
Przykład:
- Mleko zostało wypite przez kota – mleko jest podmiotem, kot oznacza wykonawcę czynności.
W większości języków podmiot w typowym zdaniu występuje przed dopełnieniem. W takich językach jak angielski, niemiecki, czy chiński szyk wyrazów wskazuje, co jest podmiotem (w wymienionych językach podmiot stoi przed orzeczeniem):
- The cat drinks milk – the cat to podmiot.
- Die Katze trinkt Milch – die Katze to podmiot.