Podwójna artykulacja
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podwójna artykulacja – dwoistość. Jednostki niższego poziomu (fonemy, które nie mają znaczenia) łączą się w jednostki wyższego poziomu (morfemy, które mają znaczenie), a te łączą się w zdania[1]. Ta analiza i to pojęcie zostały najpierw przeprowadzone przez francuskiego językoznawcę André Martinet[2].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
