Pracownie Sztuk Plastycznych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pracownie Sztuk Plastycznych – powołane decyzją Ministra Kultury i Sztuki z dnia 23 grudnia 1949 roku pod nazwą Państwowe Przedsiębiorstwo Robót Dekoracyjnych[1]. W 1951 roku nazwę zmieniono na PP Pracownie Sztuk Plastycznych[2][3]. Miały za zadanie skupić środowiska artystów plastyków wokół zadań związanych z odbudową powojenną kraju pod państwowym mecenatem[4]. Wokół PSP byli i są skupieni doświadczeni, wybitni w swoich dyscyplinach twórczych artyści – profesorowie i absolwenci wyższych uczelni plastycznych[5].
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Warszawa, ul. Foksal |
Data założenia |
22 grudnia 1949 |
Data likwidacji |
1993 |
brak współrzędnych | |
Strona internetowa |
Siedziba Dyrekcji Naczelnej PSP mieściła się w Warszawie w pałacu Konstantego Zamoyskiego przy ulicy Foksal[5]. Początkowo istniało 17 oddziałów we wszystkich miastach wojewódzkich, potem zwiększono liczbę oddziałów, delegatur i ekspozytur do 45, 3 samodzielnych Zakładów i 30 Galerii Sztuki Współczesnej. W największym Oddziale Warszawskim, przy ulicy Karmelickiej 9 i Finlandzkiej 10 działały pracownie: architektury wnętrz, grafiki, informacji wizualnej i dekoracji, wystawiennictwa, konserwacji dzieł sztuki, rzeźby, kamieniarstwa, ceramiczna, malarstwa, fotografiki, form różnych, opakowań[4]. W 1964 roku PSP uruchomiła własną Doświadczalną Oficynę Graficzną. Obok działalności wydawniczej była ona szkołą dla grafików Akademii Sztuk Pięknych zainteresowanych typograficznymi metodami druku. Pod patronatem PSP powstały nowatorskie projekty architektoniczne obiektów użyteczności publicznej – teatrów, muzeów, dworców, obiektów sportowych, zaprojektowano wiele pomników, medale, dzieła metaloplastyki, arcydzieła sztuki poligraficznej oraz znane znaki graficzne[5].
Po przemianach ustrojowych w 1989 roku PSP zostały sprywatyzowane. W 1993 roku pracownicy Oddziału Warszawskiego PSP założyli spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Pracownia Sztuk Plastycznych[4].