Procesy strzelców przy Murze Berlińskim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Procesy strzelców przy Murze Berlińskim (niem. Mauerschützenprozesse) – procesy sądowe funkcjonariuszy granicznych NRD i ich przełożonych oraz członków Narodowej Rady Bezpieczeństwa NRD, kierownictwa Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec i wysokich urzędników Ministerstwa Bezpieczeństwa i Ministerstwa Obrony, oskarżonych o stosowanie drastycznych środków wobec osób próbujących nielegalnie przekroczyć granicę państwową byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej[1].
W procesach tych sięgnięto po formułę Radbrucha[2][3]. W wyroku w tej sprawie przed Federalnym Trybunałem Konstytucyjnym 3 listopada 1992 r. sąd ten uznał za nieobowiązujące okoliczności wyłączające bezprawność użycia broni wobec osób nielegalnie przekraczających granicę niemiecko-niemiecką.
W sumie w Berlinie i Poczdamie przeprowadzono 112 postępowań sądowych przeciwko 246 osobom. Około połowa z nich została uniewinniona. 132 osoby skazano na karę pozbawienia wolności, w tym 10 członków kierownictwa SED, 42 wysokiej rangi wojskowych i 80 byłych funkcjonariuszy granicznych. Poza tym w Neuruppin przeprowadzono 19 postępowań sądowych z 31 oskarżonymi, w których skazano 19 strzelców na kary pozbawienia wolności w zawieszeniu[4].