Religia babilońska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Religia babilońska – system wierzeń mieszkańców Babilonii. Religia babilońska sięgała swoim rodowodem wierzeń okresu sumeryjskiego, wzbogaconych o elementy koczowników semickich, którzy na początku drugiego tysiąclecia p.n.e. przyczynili się do powstania w południowo-zachodniej Mezopotamii scentralizowanego państwa ze stolicą w Babilonie. W ciągu okresów rozwoju i upadków państwa religia babilońska ewoluowała z wierzeń prymitywnych, których głównym elementem był kult płodności, do religii rangi państwowej. Charakteryzowała się politeizmem. Naczelnym bóstwem narodowego panteonu babilońskiego od drugiej połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. był Marduk. Wierzenia Babilończyków oddziaływały na ościenne organizmy państwowe.