Rozplatanie tęczy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rozplatanie tęczy – wydana w 1998 książka brytyjskiego biologa Richarda Dawkinsa zajmująca się relacjami pomiędzy nauką i sztuką widzianymi z perspektywy naukowca.
Autor | |
---|---|
Typ utworu |
popularnonaukowa |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język | |
Data wydania |
1998 |
Wydawca |
Boston : Houghton Mifflin |
Pierwsze wydanie polskie | |
Data wydania polskiego |
2001 |
Wydawca | |
Przekład |
Monika Betley |
Dawkins analizuje popularny pogląd jakoby nauka i sztuka były z konieczności wzajemnie nieprzystające. Sprowokowany niechętnymi wobec naturalistycznego światopoglądu reakcjami na jego wcześniejsze książki ("Samolubny gen" i "Ślepy zegarmistrz") wyjaśnia, że jako naukowiec widzi świat zachwycających zjawisk. Pogląd, że wynikają z dających się zrozumieć praw natur, a nie są niewyjaśnialnymi działaniami bóstwa powiększa przyjemność jaką daje ich obserwacja i badanie.
Książka zaczyna się od dobrze znanego zarzutu postawionego Newtonowi przez poetę Johna Keatsa, jakoby ten zniszczył piękno tęczy wyjaśniając na czym polega to zjawisko. Celem książki jest wyjaśnienie, że nauka nie niszczy, ale wręcz przeciwnie, raczej odkrywa poezję w przyrodzie.
Polskie wydanie w tłumaczeniu Moniki Betley zostało opublikowane przez wydawnictwo Prószyński i S-ka w 2001, w serii "Na ścieżkach nauki" (ISBN 83-7469-579-4).