Róża (film 2011)
polski film (reż. Wojciech Smarzowski; 2012) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Róża (film 2011)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Róża – polski dramat wojenny z 2011 w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego, zrealizowany według scenariusza Michała Szczerbica. Głównym bohaterem Róży jest Tadeusz (Marcin Dorociński), były oficer Armii Krajowej i uczestnik powstania warszawskiego, który po zakończeniu II wojny światowej opiekuje się Mazurką Różą Kwiatkowską (Agata Kulesza), ofiarą burzliwych wydarzeń wojennych. Tematem filmu, oprócz ukazania losów indywidualnych bohaterów, jest portret społeczności Mazurów pruskich, którzy w momencie wybuchu wojny oraz po jej zakończeniu nie byli w pełni akceptowani ani przez Niemców, ani przez Polaków.
Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: inne znaczenie tego słowa. |
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji |
2011 | ||
Data premiery |
3 lutego 2012 | ||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
94 minuty | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz | |||
Główne role | |||
Muzyka | |||
Zdjęcia | |||
Scenografia |
Marek Zawierucha | ||
Kostiumy |
Ewa Helman-Szczerbic | ||
Montaż | |||
Produkcja |
Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych | ||
Dystrybucja | |||
Budżet |
5 302 677 zł[2] | ||
|
Róża odniosła w Polsce znaczący sukces artystyczny, zdobywając siedem Polskich Nagród Filmowych, w tym dla najlepszego filmu oraz za reżyserię, a także Grand Prix w konkursie międzynarodowym 27. Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w konkursie głównym uhonorowana została jednak jedynie pierwszoplanowa rola męska Dorocińskiego. Choć zarówno lewicowi, jak i prawicowi krytycy docenili sposób przedstawienia przez Smarzowskiego i Szczerbica traumatycznych doświadczeń wojennych, ze strony niektórych feministek padały zarzuty co do problematycznego ukazania kobiet wyłącznie jako ofiar gwałtów. Mimo to Róża okazała się jednym z najważniejszych osiągnięć w karierze Smarzowskiego, zdobywając – poza polskim obiegiem festiwalowym – również szereg nagród na zagranicznych międzynarodowych festiwalach filmowych (między innymi w Goa oraz w Kairze).