Salvatore Quasimodo
poeta włoski, noblista / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Salvatore Quasimodo (ur. 20 sierpnia 1901 w Modica, zm. 14 czerwca 1968 w Neapolu) – poeta włoski. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1959. Studiował inżynierię w zakresie budownictwa drogowego, imając się różnych zawodów[1]. Przed wojną zajął się zawodowo dziennikarstwem, równocześnie rozwijając twórczość oryginalną[2]. W 1945 wstąpił do Włoskiej Partii Komunistycznej. Po wojnie został profesorem literatury włoskiej w Mediolanie[2]. Był też krytykiem teatralnym[2]. Równolegle do swojej oryginalnej liryki prowadził ożywioną działalność przekładową. Tłumaczył antyczną poezję grecką i łacińską, jak również anglojęzyczną (Ezry Pounda, E.E.Cummingsa i Conrada Aikena[3]. przyswajał też dramaty Williama Szekspira. Wśród przekładanych utworów znalazły się wiersze Adama Mickiewicza[4].
Ten artykuł dotyczy Salvatore Quasimodo. Zobacz też: Quasimodo (postać literacka). |
Salvatore Quasimodo (1959) | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Język | |||
Alma Mater |
l'Istituto Tecnico „A. M. Jaci” di Messina | ||
Dziedzina sztuki |
literatura | ||
Odznaczenia | |||
Nagrody | |||
| |||
Strona internetowa |
Początkowo poeta pozostawał pod wpływem hermetyzmu, czyli włoskiej odmiany symbolizmu.
22 listopada 1950 w Warszawie na II Kongresie Obrońców Pokoju został wybrany w skład Światowej Rady Pokoju[5].