Senat Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji (1938–1939)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Senat V kadencji utworzony został w wyniku wyborów przeprowadzonych w Polsce 13 listopada 1938 roku (poprzedni Senat IV kadencji rozwiązany został 13 września).
Rzeczpospolita Polska |
Ten artykuł jest częścią serii:
|
Senat V kadencji po raz ostatni zebrał sesję nadzwyczajną 2 września 1939 r., po wybuchu II wojny światowej, by znowelizować ordynację wyborczą tak, by pozwolić na łączenie mandatu z czynną służbą wojskową. Na czas stanu wojennego przekazał uprawnienia na rzecz izby o okrojonym składzie 19 osób. Ta izba nigdy się nie zebrała. Senat został rozwiązany z powodu załamania struktur państwa dekretem prezydenta Rzeczypospolitej Władysława Raczkiewicza z 2 listopada 1939 roku. Nowe wybory miały się odbyć w 60 dni po zakończeniu wojny[1]. Po tej dacie rolę swoistego substytutu parlamentu pełniła powołana dekretem prezydenta z 9 grudnia 1939 roku Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej.
Po zakończeniu wojny władzę w Polsce objęli komuniści, tworząc Krajową Radę Narodową. 30 czerwca 1946 roku przeprowadzono tzw. referendum ludowe („3 x tak”), w którym 1. pytanie brzmiało: „1. Czy jesteś za zniesieniem Senatu?”. Wyniki zostały sfałszowane. Według oficjalnych danych na pytanie 1. – „tak” odpowiedziało 7 844 522 osób (68% głosów), „nie” – 3 686 029 osób (32%), co było podstawą do nieuwzględnienia istnienia Senatu w PRL.