Sennacheryb
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sennacheryb, właśc. Sin-ahhe-eriba (akad. Sîn-aḫḫē-erība; biblijny Sennacheryb, Sancherib, Sancheryb) – król Asyrii z dynastii Sargonidów, syn i następca Sargona II, ojciec i poprzednik Asarhaddona. Jego rządy datowane są na lata 705–681 p.n.e. (Frahm)[1], ewentualnie 704–681 p.n.e. (Grayson)[2].
Król Sennacheryb – odlew fragmentu reliefu skalnego znajdującego się w pobliżu miasta Cizre w Turcji | |||
król Asyrii | |||
Okres |
od 705/704 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data i miejsce urodzenia |
ok. 745 r. p.n.e. | ||
Data i miejsce śmierci |
681 r. p.n.e. | ||
Przyczyna śmierci |
zamordowany przez syna/synów | ||
Miejsce spoczynku | |||
Ojciec | |||
Rodzeństwo |
nieznani z imienia starsi i młodsi bracia, siostra Ahat-abisza | ||
Żona |
Taszmetum-szarrat | ||
Dzieci |
Aszur-nadin-szumi | ||
|
Sennacheryb zasiadł na tronie asyryjskim po nagłej i niespodziewanej śmierci swego ojca Sargona II, który w 705 r. p.n.e. zabity został w jednej z bitew[3]. Nowy król w chwili objęcia tronu miał ok. 40 lat i był bardzo dobrze przygotowany do pełnienia tej roli, gdyż Sargon II, wkrótce po tym jak samemu został królem Asyrii w 722 r. p.n.e., zaczął przydzielać mu, jako swemu najstarszemu synowi i wybranemu następcy, liczne ważne obowiązki o charakterze wojskowym i administracyjnym[3]. Uzyskane wówczas doświadczenie bardzo przydało się Sennacherybowi w trakcie dwudziestu czterech lat jego panowania, zarówno przy zarządzaniu państwem, jak i przy dowodzeniu na polu bitwy[3]. Władca ten wielokrotnie prowadził osobiście armię asyryjską na wyprawy wojenne i zlecił szereg wielkich projektów budowlanych w wielu asyryjskich miastach, przede wszystkim w Niniwie, którą przekształcił w wielką metropolię i uczynił nową asyryjską stolicą[2][3]. Jego imię i czyny nigdy nie zostały zapomniane i przetrwały zapisane w późniejszych źródłach pisanych[3]. Stało się tak, gdyż jeszcze długo po jego śmierci pamiętano mu, że to właśnie z jego rozkazu Asyryjczycy oblegli Jerozolimę (wydarzenie opisane w Biblii) oraz zniszczyli Babilon wraz z jego świątyniami[3]. Sława (czy też niesława) Sennacheryba odżyła, gdy europejscy badacze zaczęli odkrywać ruiny asyryjskich miast w połowie XIX wieku[3]. Do dziś pozostaje on najbardziej znanym spośród asyryjskich królów wzmiankowanych w Biblii i źródłach klasycznych, będąc jednocześnie, obok Nabuchodonozora II, jedną z niewielu historycznych postaci starożytnego Bliskiego Wschodu, które zajęły poczesne miejsce w późniejszych tradycjach Aramejczyków (historia Ahikara), Judaizmu, Chrześcijaństwa i Islamu (kampania przeciw Jerozolimie) oraz świata klasycznego[3][4].