Skoki narciarskie w Islandii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Reprezentanci Islandii w skokach narciarskich występowali na arenie międzynarodowej od lat 20. do początku lat 60. XX wieku.
Mimo iż warunki naturalne w Islandii sprzyjają uprawianiu skoków narciarskich (jest to kraj wyżynno-górzysty o bardzo chłodnym klimacie), zawodnicy z tego kraju nigdy nie odgrywali znaczącej roli w tej dyscyplinie.
Ostatnie oficjalne zawody odbyły się w Islandii prawdopodobnie w 1995.
Islandzcy skoczkowie narciarscy trzykrotnie wystąpili w konkursach skoków narciarskich rozgrywanych w ramach zimowych igrzysk olimpijskich. Miało to miejsce w latach: 1948, 1952 i 1960. Za każdym razem udział w zawodach brał 1 Islandczyk, który startował w konkursie na skoczni normalnej. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnął reprezentant Islandii było 35. miejsce, jakie w 1952 roku zajął Ari Guðmundsson[1].
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948
- Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948.
Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1948 rozegranych w szwajcarskiej miejscowości Sankt Moritz wystartowała reprezentacja Islandii złożona z czterech zawodników, w tym jednego skoczka narciarskiego[2] – Jónasa Ásgeirssona, który wystartował w konkursie rozegranym na Olympiaschanze[3].
Ásgeirsson za skoki na odległość 57 m oraz 59,5 m uzyskał notę 179,8 pkt, co dało mu 37. miejsce w gronie 46 zawodników. Mistrzem olimpijskim został wówczas Norweg Petter Hugsted[4].
Skrócone wyniki
L.p. | zawodnik | odległość | pkt |
1. | Petter Hugsted | 65,0 m | 226,0 |
70,0 m | |||
2. | Birger Ruud | 64,0 m | 226,6 |
67,0 m | |||
3. | Thorleif Schjelderup | 64,0 m | 225,1 |
67,0 m | |||
37. | Jónas Ásgeirsson | 57,0 m | 179,8 |
59,5 m |
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952
- Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1952.
Cztery lata później, na igrzyskach w Oslo, Islandię reprezentował Ari Guðmundsson. Islandczyk uzyskał notę 183,0 pkt, co pozwoliło mu na zajęcie 35. miejsca w gronie 43 skoczków[5]. Warto nadmienić, że Guðmundsson wyprzedził wówczas m.in. Leopolda Tajnera, który był 39. Mistrzem olimpijskim został wówczas reprezentant gospodarzy, Arnfinn Bergmann[6][7].
Skrócone wyniki
L.p. | zawodnik | odległość | noty za styl | pkt | ||||
A | B | C | D | E | ||||
1. | Arnfinn Bergmann | 67,5 m | 18,0 | 18,0 | 17,5 | 18,5 | 19,0 | 226,0 |
68,0 m | 18,5 | 18,5 | 18,5 | 19,0 | 19,5 | |||
2. | Torbjørn Falkanger | 68,0 m | 18,0 | 18,5 | 17,0 | 18,5 | 18,5 | 221,5 |
64,0 m | 18,0 | 18,0 | 18,0 | 18,5 | 19,0 | |||
3. | Karl Holmström | 67,0 m | 18,0 | 17,5 | 16,5 | 18,5 | 17,5 | 219,5 |
65,5 m | 18,0 | 18,0 | 17,5 | 18,0 | 18,0 | |||
35. | Ari Guðmundsson | 60,0 m | 14,5 | 11,5 | 12,5 | 15,0 | 12,0 | 183,0 |
59,0 m | 15,5 | 14,5 | 15,0 | 16,5 | 14,0 |
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960
- Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1960.
Islandcy skoczkowie powrócili na igrzyska dopiero po ośmiu latach. Na ZIO 1960 w amerykańskim Squaw Valley pojechało czterech islandzkich sportowców, w tym jeden skoczek – Skarphéðinn Guðmundsson. Islandczyk uzyskał notę 183,0 pkt, co pozwoliło mu na zajęcie 43. miejsca w gronie 45 skoczków[8]. Podczas konkursu Guðmundsson dwukrotnie skoczył 64 metry, co do dziś jest najdalszym skokiem oddanym przez reprezentanta Islandii[9]. Mistrzem olimpijskim został wówczas reprezentant Niemiec, Helmut Recknagel[10][11].
Skrócone wyniki
L.p. | zawodnik | odległość | noty za styl | pkt | ||||
A | B | C | D | E | ||||
1. | Helmut Recknagel | 93,5 m | 18,5 | 18,0 | 18,0 | 17,5 | 18,0 | 226,0 |
84,5 m | 18,0 | 18,0 | 18,0 | 17,5 | 18,5 | |||
2. | Niilo Halonen | 92,5 m | 17,5 | 17,5 | 17,0 | 17,5 | 17,5 | 221,5 |
83,5 m | 17,5 | 17,5 | 17,5 | 18,0 | 17,5 | |||
3. | Otto Leodolter | 88,5 m | 17,5 | 17,0 | 17,5 | 17,5 | 16,5 | 219,5 |
83,5 m | 17,5 | 17,5 | 18,0 | 18,0 | 17,0 | |||
43. | Skarphéðinn Guðmundsson | 64,0 m | 13,0 | 11,5 | 12,0 | 12,0 | 13,0 | 183,0 |
64,0 m | 13,5 | 12,5 | 12,5 | 13,5 | 14,0 |