Sudański konflikt graniczny (od 2011)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sudański konflikt graniczny – konflikt między armią sudańską a południowosudańską Ludową Armią Wyzwolenia Sudanu (SPLA) i rebeliantami popieranymi przez walczące kraje (Sudański Front Rewolucyjny wspierany przez Sudan Południowy i Armia Wyzwolenia Sudanu Południowego wspierana przez Sudan), rozpoczęty po aneksji spornego regionu Abyei przez armię Sudanu, na nowo powstałej granicy między Sudanem a Sudanem Południowym.
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Strony konfliktu | |||
| |||
brak współrzędnych |
Po aneksji spornego regionu Abyei bogatego w ropę naftową przez armię Sudanu w maju 2011, ONZ wysłało kontyngent sił stabilizacyjnych (UNFISA). W czerwcu 2011 ciężkie walki, które zmusiły do ucieczki tysiąc cywilów wybuchły w Kordofanie Południowym. Sytuacje zaogniało operowanie na arenie konfliktu sudańskich rebeliantów wspieranych przez Sudan Południowy.
9 lipca 2011 Sudan Południowy proklamował niepodległość. Nie przyniosło to jednak rozwiązania konfliktu, walki na granicy trwały, obie strony obwiniano o zbrodnie wojenne, a darfurska frakcja Ruch Sprawiedliwości i Równości, poparła Południe, w związku z czym prezydent Sudanu Umar al-Baszir ogłosił 23 sierpnia 2011 jednostronny rozejm. Mimo tego we wrześniu 2011 rebelianci sudańscy atakowali wojsko w Nilu Błękitnym. Rozpoczęło to nową fazę konfliktu. Sudańscy rebelianci zajęli znaczną część prowincji i dopiero listopadowa operacja armii odepchnęła wroga.
Wobec odwetu Sudanu 11 listopada 2011 frakcje darfurskie i Ludowy Ruch Wyzwolenia Sudanu (SPML-N) ogłosiły powołanie Sudańskiego Frontu Rewolucyjnego, którego celem było obalić rząd Baszira i zainstalować system demokratyczny w Sudanie. Jednak po zajęciu trzech miast przez rewolucjonistów, lotnictwo sudańskie zadało 25 grudnia 2011 poważny cios rebeliantom, gdyż w jednym z nalotów zginął Chalil Ibrahim, dowódca bojówek z Darfuru.
Na przełomie 2011–2012 na terenach przygranicznych z powodu głodu trwał exodus cywilów. Po negocjacjach pokojowych przywódcy Sudanu i Sudanu Południowego 10 lutego 2012 podpisali pakt o nieagresji, jednak 26 marca 2012 oba państwa rozpoczęły konfrontacje o sporne regiony, bombardując pola naftowe, co przerodziło się w stan wojenny między obydwoma krajami.
10 kwietnia 2012 wojska Sudanu Południowego zbrojnie zajęły sudańskie miasto Heglig. Dzień później oba kraje ogłosiły mobilizacje wojsk, a władze Sudanu wprowadziły stan wojny z południowym sąsiadem. Wojsko sudańskie bezskutecznie próbowało odbić miasto, w odwecie za pomocą lotnictwa bombardując tereny południowosudańskie. Dopiero pod presją międzynarodową, Sudan Południowy opuścił Heglig po dziesięciodniowej okupacji.
Nie zakończyło to jednak konfliktu, na granicy dochodziło notorycznie do wymiany ciosów, które rujnowały gospodarki obu państw, poprzez wstrzymanie wydobycia ropy naftowej. W wyniku tego mediacje podjęła Unia Afrykańska i Rada Bezpieczeństwa ONZ, która 2 maja 2012 uchwaliła rezolucję o wstrzymaniu walk i wycofanie sił ze spornych regionów. 29 maja 2012 rozpoczęto w Addis Abebie wielomiesięczne rokowania pokojowe z wysłannikiem UA Thabo Mbekim jako głównym mediatorem, zakończone 27 września 2012 podpisaniem porozumienia o utworzeniu zdemilitaryzowanej strefy buforowej wzdłuż wspólnej granicy obu państw.