Sztuka Ife
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Twórczość Ife – klasyczny okres sztuki Nigerii, datowany szacunkowo na XIII – XV w. Miejscowość Ife zwana niegdyś była „Czarnymi Atenami”. Skarby z tego okresu znajdywano zarówno w mieście Ife, jak i w sąsiadujących miejscowościach Tada, Ese, Olokun-Walode, Ita-Yemoo czy Igbo-Ukwi.
|
Jakość tego artykułu jest obniżona przez użyte w nim pustosłowie. |
Brakuje punktu oparcia dla ustalenia szczegółowej chronologii zabytków sztuki Ife. W Nigerii nie ma również klasycznej stratygrafii, z powodu gwałtownych opadów deszczu, które mieszają warstwy kulturowe i wypłukują z nich szczątki organiczne. Uniemożliwia to pomiar metodą C14. Ponadto wielu przedmiotów, służących nadal kultowi, nie można zarejestrować. Ulegają one niszczeniu przez intensywne zużycie lub przy odkopywaniu. Obiekty kultowe, na okres gdy nie były użytkowane, zakopywano w ziemi. W 1938 r. przy okazji prac ziemnych, na miejscu zburzonego w poł. XIX w. Pałacu królewskiego, wykopano 17 głów metalowych, jeden biust oraz wiele przedmiotów z terakoty i kamienia. Przypuszczalnie są to przedmioty z dawnych zbiorów pałacowych. Do najpiękniejszych obiektów sztuki Ife należą portrety królewskie; poza miedzianą głową, do której pasuje maska Obalufona II, np. 2 głowy – męska i kobieca – ukoronowane diademami z pereł, wykopana w pałacu Oni Wunmonije. Obie o klasycznych regularnych rysach prążkowanych twarzy. Najciekawsza jest chyba jednak ok. półmetrowej wysokości figura władcy w stroju koronacyjnym, wykopana w 1957 r. E Ita-Yemoo; zarówno strój, jak i symbole władzy, do dziś nie uległy zmianie. Znamienne są jej proporcje, charakterystyczne dla rzeźby afrykańskiej całego kontynentu. Głowa zamiast prawidłowej 1/7 części ogólnej wysokości sylwetki, stanowi ¼. Tors i ręce są stosunkowo drobne, a nogi krótkie i masywne.