Sztuka krytyczna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sztuka krytyczna – nurt w polskiej sztuce lat 90., w którego poczet zalicza się umownie zjawiska artystyczne w sposób krytyczny komentujące sytuacje społeczne, polityczne, ekonomiczne, itp., zaistniałe po transformacji ustrojowej 1989 roku. Termin w takim rozumieniu wprowadził Ryszard W. Kluszczyński.
Termin bywa wiązany także z absolwentami z początku lat 90. tzw. „Kowalni” – pracowni rzeźby prof. Grzegorza Kowalskiego na warszawskiej ASP (choć w poczet przedstawicieli sztuki krytycznej zalicza się też gdańskich artystów: Dorotę Nieznalską i Grzegorza Klamana).
W historii nurt ten jest wiązany ze sztuką zachodnią lat 70. W Polsce mianem sztuki krytycznej określa się czasem działania artystów aktywnych politycznie oraz tworzących tzw. sztukę ciała w latach 70. i 80., m.in. KwieKulik, Jerzy Truszkowski, Anastazy Wiśniewski, Leszek Przyjemski, Grzegorz Kowalski.