Tolerancja położenia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tolerancja położenia – strefa tolerancji, która zawiera odstępstwo elementu tolerowanego (współśrodkowość, współosiowość, pozycja, symetria, profil linii, profil powierzchni) od idealnego położenia geometrycznego, które musi być jasno zdefiniowane jako baza lub bazy odniesienia.
Ten artykuł należy dopracować |
W budowie maszyn wyróżnia się kilka odmian tolerancji położenia. Poniżej zostały opisane ich znaczenia oraz pokazane ich symbole graficzne używane w rysunku technicznym maszynowym. Każdy z symboli zawiera graficzny kod rodzaju tolerancji i wielkość tolerancji wyrażoną w milimetrach lub w stopniach, jeśli odnosi się do kąta. Tolerancję położenia najczęściej specyfikuje się na rysunkach złożeniowych. Ponieważ jest to tolerancja położenia dwóch elementów względem siebie, należy je wyspecyfikować i podać bazę względem której tolerancja ma być liczona – za pomocą dużej litery (np. A) – lub za pomocą dwóch strzałek łączących się z tabelkę z sygnaturą symbolu tolerancji, każdą wskazującą na jeden z elementów pary, do których odnosi się tolerancja położenia.
Symbole i ich znaczenia: