Tour de France 2011
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| |||
Tour de France 2011 | |||
Data | |||
---|---|---|---|
Etapów |
21 | ||
Dystans |
3430 km | ||
Czas zwycięzcy |
86h 12′ 22″ (39,79 km/h) | ||
Zgłoszenia |
198 kolarzy | ||
Ukończyło wyścig |
167 kolarzy | ||
Podium | |||
Pierwsze miejsce | |||
Drugie miejsce | |||
Trzecie miejsce | |||
Pozostałe klasyfikacje | |||
Górska | |||
Punktowa | |||
Młodzieżowa | |||
Drużynowa | |||
Oficjalna strona WWW |
98. edycja Tour de France odbyła się od 2 do 24 lipca 2011. Ten największy kolarski wyścig na świecie rozpoczął się na francuskiej drodze Passage du Gois[1] łączącej wyspę Île de Noirmoutier z miejscowością Beauvoir-sur-Mer. Był to pierwszy start we Francji od 2008 roku. Dwadzieścia etapów kończyło się we Francji i jeden we Włoszech[2].
Podczas drugiego dnia przerwy w trakcie Tour de France 2010 testowi antydopingowemu został poddany późniejszy zwycięzca tamtego wyścigu Hiszpan Alberto Contador. Niespełna miesiąc później w próbce A stwierdzono występowanie zabronionego anaboliku Klenbuterolu. Pozytywny wynik dało również badanie próbki B. Ostatecznie decyzją Sportowego Sądu Arbitrażowego z dnia 6 lutego 2011 roku Alberto Contador został pozbawiony wszystkich tytułów zdobytych od momentu stwierdzenia stosowania zabronionych środków[3]. Tym samym jego rezultaty podczas 98. edycji Tour de France zostały również anulowane. Ponadto została dokonana korekta miejsc w klasyfikacji generalnej, ale tylko do 20. pozycji. Reszta wyników nie uległa zmianie[4].
Uczestnicy
- Osobny artykuł:
Na starcie wyścigu stanęły 22 drużyny. Wśród nich znalazło się wszystkie osiemnaście ekip UCI ProTour oraz cztery inne zaproszone przez organizatorów. Każda z drużyn wystawiła po 9 kolarzy, dzięki czemu w całym wyścigu bierze udział 198 zawodników.
Wyścig wygrał po raz pierwszy australijski kolarz grupy BMC Racing Team Cadel Evans, wyprzedzając braci Andy'ego Schlecka i Fränka Schlecka z Leopard Trek.
W wyścigu brało udział trzech polskich kolarzy: z nr startowym 92. Maciej Bodnar (143. w końcowej klasyfikacji generalnej), z 96. Maciej Paterski (69. miejsce) i z 98. numerem na starcie Sylwester Szmyd – 42. na mecie (wszyscy z włoskiej grupy Liquigas-Cannondale).
Lista drużyn uczestniczących w wyścigu:[5]
|
|
Przebieg trasy
Etap 1 - 02.07 : Passage du Gois > Mont des Alouettes, 191,5 km
|
|
Etap 2 - 03.07 : Les Essarts > Les Essarts, 23 km
|
|
Etap 3 - 04.07 : Olonne-sur-Mer > Redon, 198 km
|
|
Etap 4 - 05.07 : Lorient > Mûr-de-Bretagne, 172,5 km
|
|
Etap 5 - 06.07 : Carhaix > Cap Fréhel, 164,5 km
|
|
Etap 6 - 07.07 : Dinan > Lisieux, 226,5 km
|
|
Etap 7 - 08.07 : Le Mans > Châteauroux, 218 km
|
|
Etap 8 - 09.07 : Aigurande > Super-Besse Sancy, 189 km
|
|
Etap 9 - 10.07 : Issoire > Saint-Flour, 208 km
|
|
Etap 10 - 12.07 : Aurillac > Carmaux, 158 km
|
|
Etap 11 - 13.07 : Blaye-les-Mines > Lavaur, 167,5 km
|
|
Etap 12 - 14.07 : Cugnaux > Luz-Ardiden, 211 km
|
|
Etap 13 - 15.07 : Pau > Lourdes, 152,5 km
|
|
Etap 14 - 16.07 : Saint-Gaudens > Plateau de Beille, 168,5 km
|
|
Etap 15 - 17.07 : Limoux > Montpellier, 192,5 km
|
|
Etap 16 - 19.07 : Saint-Paul-Trois-Châteaux > Gap, 162,5 km
|
|
Etap 17 - 20.07 : Gap > Pinerolo, 179 km
|
|
Etap 18 - 21.07 : Pinerolo > Galibier Serre-Chevalier, 200,5 km
|
|
Etap 19 - 22.07 : Modane – Valfréjus > L’Alpe d’Huez, 109,5 km
|
|
Etap 20 - 23.07 : Grenoble > Grenoble, 42,5 km
|
|
Etap 21 - 24.07 : Créteil > Paris Champs-Élysées, 95 km
|
|
Liderzy klasyfikacji po etapach
Klasyfikacje końcowe
Klasyfikacja generalna
Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]
|
Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]
|
Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]
|
Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]
|
Linki zewnętrzne
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.