Tristão da Cunha
portugalski żeglarz i odkrywca / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Tristão da Cunha (ur. ok. 1460 w Lizbonie, zm. 1540 na morzu[1]) – portugalski żeglarz i odkrywca[2].
Tristão da Cunha na portrecie autorstwa Paolo Giovio, po 1514 r. | |||
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1460 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
1540 | ||
Zawód, zajęcie |
żeglarz, odkrywca | ||
Dzieci | |||
|
W 1506 roku stanął na czele floty, liczącej piętnaście statków, wysłanej w celu umocnienia portugalskiej pozycji na Oceanie Indyjskim i ograniczenia wpływów arabskich. Równolegle w tym samym celu kraj opuściła flota pod dowództwem Afonsa de Albuquerque[3]. Podczas podróży da Cunha odkrył grupę wysp na południowym Atlantyku, na jego cześć nazwaną Tristan da Cunha. Badał wybrzeże Madagaskaru, zdobył kilka arabskich placówek handlowych na wschodnim wybrzeżu Afryki[2]. W 1507 roku we współpracy z Albuquerque zdobył Sokotrę, na której Portugalczycy wznieśli fort, mający strzec wejścia do Zatoki Adeńskiej (opuszczony w 1510 roku)[3]. W 1508 roku powrócił do Portugalii, od 1513 roku był ambasadorem w Rzymie, przy papieżu Leonie X. W późniejszych latach powołany został do portugalskiej rady królewskiej[2].
Jego syn Nuno da Cunha był żeglarzem oraz gubernatorem kolonialnym[1].