Twierdza fortowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Twierdza fortowa (pierścieniowa) – twierdza składająca się z kilku odrębnych pierścieni obronnych. Pierścień zewnętrzny był zbudowany z szeregu fortów, czyli dzieł fortyfikacyjnych zdolnych do samodzielnej obrony. Jego rolą było odsunięcie wroga jak najdalej od centrum twierdzy (6-10 km).
|
Ten artykuł od 2018-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Międzypola fortów pierścienia zewnętrznego były zabezpieczone fortyfikacjami polowymi, tworząc hermetyczną linię obrony. Pierścień wewnętrzny, tzw. rdzeń (fr. noyau), to najczęściej zespół dzieł starszej generacji, np. fortyfikacji bastionowych, chroniących zaplecze twierdzy w razie przerwania pierścienia zewnętrznego przez jednostki wroga, np. kawalerię. Rdzeń od centrum twierdzy fortowej dzieliła odległość 3-5 km. Jądrem twierdzy fortowej często było miasto z cytadelą, będącą ewentualnym ostatnim ośrodkiem oporu.