Ustawa Wilczka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ustawa Wilczka – potoczne określenie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej opracowanej według projektu ministra przemysłu Mieczysława Wilczka i premiera Mieczysława Rakowskiego uchwalonej przez Sejm PRL IX kadencji. Ustawa obowiązywała od 1 stycznia 1989 do 31 grudnia 2000 i regulowała w sposób liberalny działalność gospodarczą.
Nazwa potoczna |
Ustawa Wilczka |
---|---|
Państwo | |
Data wydania |
24 grudnia 1988 |
Miejsce publikacji | |
Data wejścia w życie |
1 stycznia 1989 |
Rodzaj aktu | |
Przedmiot regulacji | |
Status |
uchylony |
Utrata mocy obowiązującej z dniem |
1 stycznia 2001 |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Funkcjonowała na zasadach: „co nie jest zakazane, jest dozwolone” i „pozwólcie działać” (zob. leseferyzm, z fr. laissez faire, laissez passer). Po kilku nowelizacjach została zastąpiona ustawą – Prawo działalności gospodarczej, która weszła w życie 1 stycznia 2001[1].
Pierwotnie ustawa składała się z 54 artykułów, usystematyzowanych w 6 rozdziałów[2].