Uzus językowy
ustalona realizacja systemu językowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Uzus językowy?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Uzus językowy (od łac. usus „zwyczaj, praktyka”[1][2]) – rzeczywisty stan w użyciu systemu językowego, pewnej jego formy lub stylu. Pod pojęciem uzusu można rozumieć sposób użycia języka w pewnym środowisku (rodzina, zespół pracowniczy, instytucja, wydawnictwo itp.), sposób użycia pewnej odmiany języka (np. języka literackiego), a według niektórych ujęć również zachowania językowe pojedynczej osoby (idiolekt)[3].
Uzus obejmuje środki językowe, które rzeczywiście istnieją w obiegu, a także przyjęty sposób ich łączenia, niezależnie od oceny normatywnej poszczególnych elementów (na podstawie kryteriów takich jak systemowość). Uzus tworzy nie tylko oparcie dla normy językowej, ale stanowi również samodzielny przedmiot badań w językoznawstwie korpusowym[4]. Może mieć charakter społeczny lub jednostkowy[5].
Termin „uzus” odegrał istotną rolę w teoriach Ottona Jespersena i Louisa Hjelmsleva[6].