Valtteri Bottas
fiński kierowca wyścigowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Valtteri Bottas?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Valtteri Bottas (ur. 28 sierpnia 1989 w Nastolii) – fiński kierowca wyścigowy, startujący w Formule 1. Dwukrotny wicemistrz tej serii w sezonach 2019 i 2020, a także drugi wicemistrz w sezonach 2017 i 2021.
Valtteri Bottas (2022) | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Sezon 2023 | |||
Seria | |||
Zespół | |||
Samochód | |||
Nr startowy |
77 | ||
Partnerzy | |||
Sukcesy | |||
2007: Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 | |||
| |||
Strona internetowa |
Fin karierę rozpoczął w 2001 roku, od startów w kartingu. Osiągnął w nim wiele sukcesów, m.in. trzykrotne mistrzostwo swojego kraju oraz mistrzostwo świata[1].
Po zakończeniu kariery kartingowej, postanowił rozpocząć poważną karierę wyścigową, debiutując w roku 2007, w Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault. W pierwszym sezonie startów został sklasyfikowany na 3. miejscu (wygrał dwa wyścigi)[potrzebny przypis].
Poza tym zaangażował się w zimowy cykl Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie wygrał trzy z czterech rozegranych wyścigów. Nie zdobył jednak mistrzostwa, ze względu na brak licencji (przez to też nie był liczony do generalnej klasyfikacji)[potrzebny przypis].
W sezonie 2008 kontynuował starty w tej serii oraz zaangażował się w europejski cykl. W obu okazał się najlepszy, przy czym tę pierwszą zdominował (wygrał dwanaście z szesnastu wyścigów), natomiast w drugiej stoczył zacięty pojedynek z Australijczykiem Danielem Ricciardo (odniósł pięć zwycięstw)[potrzebny przypis].
W 2009 roku awansował do Europejskiej Formuły 3, w której startował w barwach francuskiej ekipy ART Grand Prix. Debiutancki sezon zakończył na bardzo wysokim 3. miejscu. W przekroju całego sezonu rzadko jednak dorównywał bardziej doświadczonemu team-partnerowi Bianchiemu, a w wyniku wielu kolizji i błędów, nie zdołał wygrać ani jednego wyścigu oraz przegrał walkę o tytuł wicemistrzowski, z Niemcem Christianem Vietorisem. Zwyciężył za to w prestiżowym Masters at Zolder, który jednak nie był zaliczany do kalendarza. W ciągu roku sześciokrotnie znalazł się na drugim miejscu oraz dwukrotnie startował z pole position[potrzebny przypis].
Poza udziałem w europejskim cyklu, w ramach programu francuskiego zespołu, gościnnie wystąpił w czterech wyścigach Brytyjskiej Formuły 3 (podobnie, jak w przypadku Brytyjskiej Formuły Renault, nie był klasyfikowany do punktacji). W zaledwie jednym podejściu dojechał do mety, zajmując trzecią lokatę. Na koniec sezonu wziął udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Na trudnym obiekcie Fin spisał się znacznie lepiej od Jules'a Bianchiego zarówno w kwalifikacjach, jak i wyścigu. Ostatecznie zmagania zakończył na 5. pozycji (gdyby nie problemy z bolidem pod koniec wyścigu, byłby trzeci)[potrzebny przypis].
W sezonie 2010 został liderem francuskiego zespołu i stał się głównym faworytem do zdobycia tytułu europejskiego mistrza F3. Słabe silniki Mercedesa, w porównaniu z Volkswagenem, przekreśliły jednak marzenia Bottasa. W całym sezonie ośmiokrotnie stanął na podium, z czego tylko dwa razy na najwyższym stopniu. W kwalifikacjach również nie było najlepiej. Jedyne pole position uzyskał na niemieckim torze w Oschersleben. Ostateczne Fin ponownie został sklasyfikowany na 3. pozycji, z wyraźną jednak stratą do zdobywcy mistrzostwa – Włocha Edoarda Mortary. Jedynym pocieszeniem dla Bottasa było ponowne zwycięstwo w Masters of Formula 3[potrzebny przypis].
Na rok 2011 Fin podpisał kontrakt z zespołem Lotus ART, na starty w serii GP3. Początek sezonu nie był udany dla Bottasa i wszystko wskazywało na to, iż nie włączy się do walki o mistrzostwo. Od rundy w Niemczech protegowany Williamsa zanotował jednak znaczący progres, stając na podium w sześciu z ośmiu ostatnich wyścigów, w tym aż czterokrotnie na najwyższym stopniu. Dzięki tak świetnej serii wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Mistrzostwo przypieczętował zwycięstwem w pierwszym wyścigu, na włoskiej Monzie[potrzebny przypis].
Od sezonu 2010 Valtteri Bottas był kierowcą testowym zespołu Williams w Formule 1[2].
28 listopada 2012 roku, zespół Williams poinformował, że Valtteri Bottas będzie ich kierowcą w sezonie 2013[3]. Podczas Grand Prix Kanady Bottas w deszczowych warunkach ukończył kwalifikacje na trzeciej pozycji[4], a w wyścigu uplasował się na 14 miejscu. Podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych zajął ósme miejsce. Cztery punkty dały mu siedemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej[5].
11 listopada 2013 Williams potwierdził, że w nadchodzącym sezonie będzie kontynuował współpracę z Bottasem, a drugim kierowcą zostanie Felipe Massa, który zastąpi Pastora Maldonado[6]. W sezonie 2014 Bottas sześciokrotnie ukończył wyścig na podium (dwa razy na drugim i cztery razy trzecim miejscu) i raz osiągając najszybsze okrążenie, nie kończąc tylko Grand Prix Monako. Sezon skończył na czwartym miejscu zdobywając 186 punktów[7].
W rozpoczynającym sezon 2015 Grand Prix Australii z powodu kontuzji pleców musiał wycofać się z wyścigu. W trakcie sezonu zdobywał punkty, stanął dwukrotnie na podium: w Grand Prix Kanady i Grand Prix Meksyku na trzecim miejscu i czterokrotnie nie zdobywał punktów. Ostatecznie zakończył mistrzostwa na piątym miejscu z 136 zdobytymi punktami[8].
W sezonie 2016 Bottas raz ukończył wyścig na podium – w Grand Prix Kanady, gdzie był trzeci. Sześciokrotnie kończył wyścigi bez punktów i dwukrotnie nie dojeżdżał do mety. Ostatecznie zdobył 85 punktów, co w rezultacie dało mu ósme miejsce w klasyfikacji generalnej[9].
Na sezon 2017 po zakończeniu kariery przez Nico Rosberga został nowym kierowcą zespołu Mercedes[10]. 15 kwietnia podczas Grand Prix Bahrajnu Bottas zdobył swoje pierwsze pole position w karierze. W następnym wyścigu w Rosji Fin odniósł swoje pierwsze zwycięstwo[potrzebny przypis].
Sezon 2019 był bardzo dobry w wykonaniu Bottasa, przynosząc mu 4 zwycięstwa, 7 razy drugie miejsce i 4 razy trzecie miejsce. Dobra dyspozycja w pozostałych zawodach i tylko 2 nieukończone wyścigi przyniosły mu pierwszy tytuł wicemistrza świata.
W sezonie 2020, ze względu na pandemię Covid-19 oraz bardzo solidną dyspozycję zespołowego partnera - Lewisa Hamiltona, zdołał wygrać tylko 2 wyścigi, 6-krotnie kończył na drugim miejscu oraz 3-krotnie był trzeci. Mimo zespołowych potknięć w kilku wyścigach, zdołał obronić tytuł wicemistrza świata, ponownie ulegając jedynie Hamiltonowi.
Od 2010 roku był związany z fińską pływaczką olimpijska Emilią Pikkarainen, którą poślubił 11 września 2016 roku w kościele Świętego Jana w Helsinkach[11]. Para potwierdziła swój rozwód w listopadzie 2019 roku[12].
Cztery miesiące po ogłoszeniu rozwodu z pierwszą żoną, w lutym 2020 roku, za pośrednictwem Instagrama Bottas potwierdził swój związek z australijską zawodniczką kolarską Tiffany Cromwell(inne języki)[13].