Vatsiputriya
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Vatsīputrīya to wczesna szkoła buddyjska wywodząca się z vibhajjavādy. Powstała za panowania króla Aśoki i była szeroko rozpowszechniona w Indiach i w Azji Południowej. Później jej nazwę zmieniono na sammitiya.
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Wyznawcy vatsīputrīyi podzielali pogląd wcześniejszej szkoły pudgalavādinów, głosząc, iż istnieje prawdziwa „osoba”, która niesie ze sobą bagaż skandh, podlegający procesom takim, jak karma i odrodzenie. Jednak istota osobowości nie zawsze jest identyczna z jej składnikami. Pojmowali istnienie osobowości w kategoriach metafizyki – jest rzeczywista, lecz nie można jej zdefiniować. Podobnie do pudgalavadinów uznawali również istnienie stanu pośredniego pomiędzy życiem a odrodzeniem.
Głosili, że popełnienie jakiegoś czynu powoduje powstanie bodźca (sanskara), który staje się zalążkiem owocu, będącego konsekwencją poprzedniego czynu – pomimo iż czyn ten już nie istnieje.