Władimir Ponomariow (lekkoatleta)
radziecki lekkoatleta, średniodystansowiec / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władimir Iwanowicz Ponomariow (ros. Владимир Иванович Пономарёв, ur. 10 sierpnia 1952 we wsi Razwilnoje w obwodzie rostowskim[1]) – radziecki lekkoatleta, średniodystansowiec.
Ten artykuł dotyczy radzieckiego lekkoatlety. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Pełne imię i nazwisko |
Władimir Iwanowicz Ponomariow | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
Wzrost |
188 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Zajął 4. miejsce w biegu na 800 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[2]. Zdobył brązowy medal na tym dystansie na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach (wyprzedzili go tylko Gerhard Stolle z NRD i Ivo Van Damme z Belgii)[3]. Również w finale Pucharu Europy w 1975 w Nicei zajął 3. miejsce w biegu na 800 metrów[4].
Odpadł w eliminacjach biegu na 800 metrów i sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Zajął 2. miejsce (za Thomasem Wessinghage z RFN) w biegu na 1500 metrów w Pucharze Świata w 1979 w Montrealu[5].
Ponomariow był mistrzem ZSRR w biegu na 800 metrów w 1975 i 1977 oraz w biegu na 1500 metrów w 1977 i 1979[6], a w hali mistrzem w biegu na 1000 metrów w 1973, w biegu na 800 metrów w 1977 oraz w biegu na 1500 metrów w 1979[7].
Był rekordzistą ZSRR w sztafecie 4 × 1500 metrów (w 1975). Jego rekordy życiowe wynosiły: w biegu na 800 metrów 1:45,6 (1976), a w biegu na 1500 metrów 3:37,9 (1979)[8].