![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/W%25C5%2582odzimierz_Zaj%25C4%2585czkowski_%2528turkolog%2529_gr%25C3%25B3b_01.jpg/640px-W%25C5%2582odzimierz_Zaj%25C4%2585czkowski_%2528turkolog%2529_gr%25C3%25B3b_01.jpg&w=640&q=50)
Włodzimierz Zajączkowski (turkolog)
polski turkolog pochodzenia karaimskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Włodzimierz Zajączkowski (ur. 21 lipca 1914 w Wilnie, zm. 3 września 1982 w Krakowie)[1][2] – polski turkolog narodowości karaimskiej, absolwent i wieloletni profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk filologicznych | |
Specjalność: filologia turecka, orientalistyka | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Uczelnia |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/W%C5%82odzimierz_Zaj%C4%85czkowski_%28turkolog%29_gr%C3%B3b_01.jpg/640px-W%C5%82odzimierz_Zaj%C4%85czkowski_%28turkolog%29_gr%C3%B3b_01.jpg)
W 1933 ukończył gimnazjum im. króla Zygmunta Augusta w Wilnie i rozpoczął studia w Krakowie, na Uniwersytecie Jagiellońskim, na Wydziale Filozoficznym. Pod opieką profesora Tadeusza Kowalskiego specjalizował się w zakresie Wschodu Muzułmańskiego i w 1937 uzyskał magisterium na podstawie pracy zatytułowanej: „Zapożyczenia arabskie i perskie w języku zachodniokaraimskim”. Po wybuchu II wojny wyjechał do Wilna, gdzie jako historyk znalazł posadę nauczyciela w jednej z polskojęzycznych szkół średnich. Po wojnie, dzięki staraniom Ananiasza Zajączkowskiego udało mu się powrócić do Krakowa. Tutaj, znowu dzięki pomocy profesora Tadeusza Kowalskiego, w owym czasie sekretarza generalnego Polskiej Akademii Umiejętności, został zatrudniony w tej instytucji na stanowisku urzędniczym. W 1949 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy pod tytułem „Turcy-Gagauzowie – historia, język, etnografia”. W tym samym roku znalazł wreszcie zatrudnienie w Katedrze Filologii Orientalnej jako starszy asystent. Następnie uzyskiwał kolejne stopnie naukowe – docenta (1955), profesora nadzwyczajnego (1969) i profesora zwyczajnego (1980). Od 1973 r. kierował Zakładem Turkologii w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pochowany jest na cmentarzu karaimskim przy ul. Redutowej w Warszawie.