Wikipedysta:Felis domestica/konglin
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cmentarz Konfucjusza[uwaga 1], Las Konfucjański (chiń. upr. 孔林; pinyin Kǒng lín) – park w Qufu, będący przez około 2000 lat cmentarzem rodu Kong, potomków Konfucjusza. Największy prywatny park w Chinach. Wraz ze świątynią Konfucjusza i dworem rodziny Kong stanowi obiekt z listy Światowego Dziedzictwa Kultury[1].
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
I, IV, VI | ||
Numer ref. | |||
Region[infobox 2] |
Azja i Pacyfik | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę | |||
35°37′16,18″N 116°59′11,76″E | |||
| |||
Las położony jest w północnej części miasta Qufu, ponad kilometr od dawnego centrum miasta, poza jego murami. Ma powierzchnię ok. 200 ha i jest otoczony jest murem o długości ok. 7 km. W południowej części, niedaleko głównej bramy, za aleją duchów, znajduje się pawilon ofiarny, a za nim otoczona osobnym murem sekcja, w której pochowany jest sam Konfucjusz, jego syn Kong Li i wnuk Kong Ji[2].
Grób mistrza Konga ma postać niewielkiego kopca opatrzonego stelą z czasów po dynastii Yuan z napisem „Wszechogarniający Król Wielkich Osiągnięć i Najwyższej Mądrości". Ofiary ku czci Konfucjusza składano w tym miejscu co najmniej od II w. p.n.e., kiedy to ofiarę tailao[uwaga 2] złożył cesarz Han Gaozu w 195 r.p.n.e. (było to pierwsze miejsce, w którym Konfucjuszowi cześć oddał cesarz)[3]
W lesie chowani byli członkowie rodu Kong co najmniej od czasów dynastii Han; ma ich spoczywać tu ponad 100 tysięcy pośród 100 tysięcy drzew[2]. Zachowanych jest około 3600 grobowców (najstarsze z okresu Zhou) wśród 10 tysięcy drzew[4]. Kong Lin jest najlepiej zachowaną prywatną nekropolią w Chinach[5]. Mimo rozmaitych zniszczeń w czasie swej długiej historii, cały kompleks (świątynia, rezydencja i cmentarz) znajdują się w dobrym stanie, ze względu na to, że przez wieki dbała o nie rodzina Kong[6]. Podczas rewolucji kulturalnej lokalne władze zdołały ochronić nekropolię przez czerwonogwardzistami; dopiero silny oddział przysłany z Pekinu zniszczył część grobów, a pięć stosunkowo świeżych ciał kobiecych związał i powiesił na drzewie. Nawet wówczas główne budynki zostały oszczędzona na polecenie Chena Body (który nakazał wszakże rozkopywać groby)[7].
Drzewa były częściowo sadzone przez kolejne pokolenia rodziny Kong[5], ale znaczący udział dębów, reprezentujących typowy drzewostan dlatego obszaru, sugeruje, że znaczna część drzew to naturalne samosiejki. Inne gatunki to tuje, jałowce, pistacje, szupiny i roztrzepliny[2]. Stele, kopce grobowe i ludzkie i zwierzęce figury tworzące drogi duchów prowadzące do znaczniejszych grobów są rozproszone po całym parku. Do bardziej interesujących należą groby z okresu mingowskiego w zachodniej części parku, grób damy Yu, córki cesarza Qianlonga położony na północ od grobowca Konfucjusza i pochówek 76. potomka Konfucjusza, z roku 1919, w części wschodniej parku[2].
- Grób Kong Zhengana (63. pokolenie)
- Grób Kong Shangxiana (64. pokolenie)
- Grób Kong Shangtana (64. pokolenie)
- Grób Kong Yuqi (67. pokolenie)
- Grób Damy Yu, żony Kong Xianpei (72. pokolenie)
- Grób Kong Fanhao (74. pokolenie)