Wikipedystka:Joanna Kośmider/Ucieleśnione poznanie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ucieleśnione poznanie (ang. Embodied cognition) – teoria poznania, dotycząca bezpośredniej nieustannej interakcji między umysłem i ciałem człowieka i jego otoczeniem (zewnętrznym i wewnętrznym), poznawanym nie tylko w wyniku odbierania bodźców zmysłowych i myślenia, lecz również poprzez działanie (por. reprezentacja enaktywna).
- Szósty zmysł – Ada Kruk: „Naszym szóstym zmysłem jest układ odpornościowy. Dostarcza on do ośrodkowego układu nerwowego informacji o stresie w organizmie. Sam również na ten stres reaguje. Zmysł ten może wydawać się nam subtelny i mało istotny, jednak wiemy już, jaki jest skomplikowany i rozległy” (zob. wpływ stresu psychicznego na odpowiedź immunologiczną, cytokinowa teoria depresji, the influence of psychological stress on the immune response to vaccines, depresja — przyczyna czy skutek otyłości?, K. Burda w Newsweek.pl („intuicja to nie magia”,... wizje itp. ... proprioreceptory i „mapa ciała”[1]
- Osobna strona: Wikipedystka:Joanna Kośmider/Neuroetyka itp - źródła.
Systemy wzajemnych interakcji obejmują narzędzia (np. laska niewidomego, proteza, teleskop, Instrument muzyczny, interfejs mózg–komputer), których wykorzystywanie usprawnia przepływ informacji – zwiększa zasoby poznawcze[uwaga 1][2][3]. Koncepcja jest tematem badań, prowadzonych w różnych dziedzinach nauki, tj. filozofia (fenomenologia), lingwistyka, psychologia poznawcza (kognitywna, ang. cognitive psychology), neurobiologia, kognitywistyka[4][5].