Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skeleton jest jedną z trzech dyscyplin zaliczanych do sportów saneczkowych, które znajdują się w programie zimowych igrzysk olimpijskich[1]. Zawody skeletonowe zadebiutowały na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 w szwajcarskim Sankt Moritz, gdzie w 1884 roku rozegrano pierwsze w historii zawody w tej dyscyplinie sportu[2]. W jedynej skeletonowej konkurencji, jedynkach mężczyzn, zawodnicy mieli rywalizować w czterech przejazdach, a końcowa klasyfikacja miała zostać wyłoniona na podstawie sumy wszystkich czasów. Ostatecznie rozegrano jednak tylko trzy przejazdy[3]. Po raz drugi w historii zawody skeletonowe na zimowych igrzyskach olimpijskich rozegrano w 1948 roku, ponownie na torze w Sankt Moritz. Podobnie jak 20 lat wcześniej jedyną konkurencją były jedynki mężczyzn. Tym razem zawodnicy rywalizowali w sześciu ślizgach, a o końcowej klasyfikacji decydowała łączny czas wszystkich przejazdów[4]. W latach 80. XX wieku zaczęto organizować zawody Pucharu Świata w skeletonie, a od 1996 roku w zawodach zaczęły startować także kobiety[5]. Dzięki temu podczas Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002 w Salt Lake City, po 54-letniej przerwie skeleton powrócił do programu zimowych igrzysk olimpijskich[2]. Wówczas to, oprócz konkurencji męskich jedynek, po raz pierwszy w historii, rozegrano również zawody jedynek kobiet[6].
W 1928 roku, pierwsze w historii zimowych igrzysk olimpijskich zawody skeletonowe wygrał reprezentant Stanów Zjednoczonych, Jennison Heaton, który na tych samych igrzyskach zdobył także srebrny medal w konkurencji bobslejowych piątek[7]. Drugie miejsce zajął jego młodszy brat, Jack Heaton[8], który łącznie stracił sekundę do zwycięzcy. Najniższe miejsce na podium zajął Brytyjczyk David Carnegie[3].
Jack Heaton powtórzył swoje osiągnięcie 20 lat później, przegrywając jedynie z reprezentującym Włochy Nino Bibbią. Tytuł mistrza olimpijskiego zdobyty przez Włocha był pierwszym w historii startów jego kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich. Podobnie jak 20 lat wcześniej, brązowym medalistą został reprezentant Wielkiej Brytanii, John Crammond[4].
W 2002 roku amerykański skeletonista Jimmy Shea, wnuk Jacka Shea, dwukrotnego mistrza olimpijskiego w łyżwiarstwie szybkim z 1932 roku[9], zdobył pierwszy tytuł mistrza olimpijskiego w skeletonie od 54 lat, wyprzedzając o 5 setnych sekundy Austriaka Martina Rettla i o 19 setnych sekundy Szwajcara Gregora Stähliego[10]. Tego samego dnia, także reprezentująca Stany Zjednoczone, Tristan Gale, wygrała pierwsze w historii skeletonowe zawody kobiet rozgrywane podczas zimowych igrzysk olimpijskich, wyprzedzając swoją rodaczkę Leę Ann Parsley (srebro) i Brytyjkę Alex Coomber (brąz)[11].
W 2006 roku złoty medal w rywalizacji mężczyzn zdobył 39-letni Kanadyjczyk Duff Gibson, który wyprzedził swojego rodaka i ówczesnego mistrza świata, Jeffa Paina, stając się jednocześnie najstarszym w historii zimowych igrzysk olimpijskich mistrzem olimpijskim[12]. Podobnie jak 4 lata wcześniej brązowym medalistą został reprezentujący Szwajcarię Gregor Stähli[13]. W rywalizacji kobiet nie wzięła udziału żadna z medalistek zawodów w 2002 roku. Mistrzynią olimpijską została Szwajcarka Maya Pedersen, która wyprzedziła Brytyjkę Shelley Rudman i reprezentującą Kanadę Mellisę Hollingsworth-Richards[14].
W 2010 roku tytuł mistrzyni olimpijskiej w rywalizacji kobiet zdobyła Brytyjka Amy Williams[15]. Jej zwycięstwo dało Brytyjczykom jedyny medal podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010[16]. Jednocześnie Amy Williams została pierwszą brytyjską indywidualną złotą medalistką zimowych igrzysk olimpijskich od 1980 roku i pierwszą Brytyjką, która tego dokonała od 1952 roku[17]. Pozostałe medale przyznano reprezentantkom Niemiec – odpowiednio Kerstin Szymkowiak (srebro) i Anji Huber (brąz)[18]. W rywalizacji mężczyzn mistrzem olimpijskim został Kanadyjczyk Jon Montgomery, który pokonał Łotysza Martinsa Dukursa o 7 setnych sekundy, wyprzedzając go w ostatnim, czwartym ślizgu[19]. Brązowym medalistą został Rosjanin Aleksandr Trietjakow[20].
Poniższa tabela zawiera chronologiczne zestawienie wszystkich medalistów zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie w rywalizacji mężczyzn[21].
Rok i miejsce | Złoto | Srebro | Brąz | Źródło |
---|---|---|---|---|
1928 Sankt Moriz | Jennison Heaton | Jack Heaton | David Carnegie | [3] |
1932–1936 | Zawody skeletonowe nie były rozgrywane podczas zimowych igrzysk olimpijskich. | |||
1948 Sankt Moriz | Nino Bibbia | Jack Heaton | John Crammond | [4] |
1952–1998 | Zawody skeletonowe nie były rozgrywane podczas zimowych igrzysk olimpijskich. | |||
2002 Salt Lake City | Jimmy Shea | Martin Rettl | Gregor Stähli | [10] |
2006 Turyn | Duff Gibson | Jeff Pain | Gregor Stähli | [22] |
2010 Vancouver | Jon Montgomery | Martins Dukurs | Aleksandr Trietjakow | [23] |
Poniższa tabela zawiera chronologiczne zestawienie wszystkich medalistek zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie w rywalizacji kobiet[24].
Rok i miejsce | Złoto | Srebro | Brąz | Źródło |
---|---|---|---|---|
2002 Salt Lake City | Tristan Gale | Lea Ann Parsley | Alex Coomber | [11] |
2006 Turyn | Maya Pedersen | Shelley Rudman | Mellisa Hollingsworth-Richards | [14] |
2010 Vancouver | Amy Williams | Kerstin Szymkowiak | Anja Huber | [18] |
Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie.
Łącznie medale zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie zdobywało trzynastu mężczyzn z ośmiu krajów. Jednocześnie tylko dwóch z nich zdobyło więcej niż jeden medal – Jack Heaton dwukrotnie zajmował drugie miejsce, a Gregor Stähli dwukrotnie trzecią pozycję[25].
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Lata[uwaga 1] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Jennison Heaton | Stany Zjednoczone | 1928 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Nino Bibbia | Włochy | 1948 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Jimmy Shea | Stany Zjednoczone | 2002 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Duff Gibson | Kanada | 2006 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Jon Montgomery | Kanada | 2010 | 1 | 0 | 0 | 1 |
6. | Jack Heaton | Stany Zjednoczone | 1928–1948 | 0 | 2 | 0 | 2 |
7. | Martin Rettl | Austria | 2002 | 0 | 1 | 0 | 1 |
7. | Jeff Pain | Kanada | 2006 | 0 | 1 | 0 | 1 |
7. | Martins Dukurs | Łotwa | 2010 | 0 | 1 | 0 | 1 |
10. | Gregor Stähli | Szwajcaria | 2002–2006 | 0 | 0 | 2 | 2 |
11. | David Carnegie | Wielka Brytania | 1950–1953 | 0 | 0 | 1 | 1 |
11. | John Crammond | Wielka Brytania | 1955–1962 | 0 | 0 | 1 | 1 |
11. | Aleksandr Trietjakow | Rosja | 1951–1952 | 0 | 0 | 1 | 1 |
Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodniczek, które zdobyły przynajmniej jeden medal zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie.
Łącznie medale zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie zdobywało dziewięć zawodniczek z pięciu krajów. Żadna z nich nie zdobyła więcej niż jednego medalu[25].
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Lata[uwaga 2] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Tristan Gale | Stany Zjednoczone | 2002 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Maya Pedersen | Szwajcaria | 2006 | 1 | 0 | 0 | 1 |
1. | Amy Williams | Wielka Brytania | 2010 | 1 | 0 | 0 | 1 |
4. | Lea Ann Parsley | Stany Zjednoczone | 2002 | 0 | 1 | 0 | 1 |
4. | Shelley Rudman | Wielka Brytania | 2006 | 0 | 1 | 0 | 1 |
4. | Kerstin Szymkowiak | Niemcy | 2010 | 0 | 1 | 0 | 1 |
7. | Alex Coomber | Wielka Brytania | 2002 | 0 | 0 | 1 | 1 |
7. | Mellisa Hollingsworth-Richards | Kanada | 2006 | 0 | 0 | 1 | 1 |
7. | Anja Huber | Niemcy | 2010 | 0 | 0 | 1 | 1 |
W tabeli zawarto wszystkie kraje, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal zimowych igrzysk olimpijskich w skeletonie. Do statystyk wliczone zostały zarówno konkurencje indywidualne mężczyzn, jak i kobiet.
Najwięcej medali w historii (6) zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych, którzy jednocześnie zdobyli także najwięcej złotych (3) i srebrnych (3) krążków. Najwięcej razy (3) na najniższym stopniu podium stawali przedstawiciele Wielkiej Brytanii, którzy jako jedyni zdobywali medale w zawodach skeletonowych na wszystkich zimowych igrzyskach olimpijskich, na których były one rozgrywane. Łącznie medale zdobywały 22 osoby reprezentujące 9 narodowych komitetów olimpijskich[25].
Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | Stany Zjednoczone | 3 | 3 | 0 | 6 |
2. | Kanada | 2 | 1 | 1 | 4 |
3. | Wielka Brytania | 1 | 1 | 3 | 5 |
4. | Szwajcaria | 1 | 0 | 2 | 3 |
5. | Włochy | 1 | 0 | 0 | 1 |
6. | Niemcy | 0 | 1 | 1 | 2 |
7. | Austria | 0 | 1 | 0 | 1 |
7. | Łotwa | 0 | 1 | 0 | 1 |
9. | Rosja | 0 | 0 | 1 | 2 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.