Wikiprojekt:Sporty zimowe/Dopracowywanie artykułów/Polscy medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Polscy medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym – zestawienie reprezentujących Polskę zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym.
|
Uwaga! Dopracowywanie tego artykułu już zostało zakończone.. Proszę nie edytować tej strony. Artykuł znajduje się obecnie pod hasłem Polscy medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. |
Pierwszym polskim medalistą mistrzostw świata jest Stanisław Marusarz, który w 1938 roku został wicemistrzem świata w konkursie skoków narciarskich na skoczni dużej. Łącznie na podium mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym stanęło dziesięcioro reprezentantów Polski, w tym dwóch na zasadzie "podwójnego mistrzostwa", zgodnie z którą w latach 1924-1980 każdy medalista igrzysk olimpijskich stawał się automatycznie medalistą mistrzostw świata. Uwzględniając tę zasadę, pierwszym polskim medalistą MŚ został w 1972 roku Wojciech Fortuna, który zdobył złoto olimpijskie w skokach narciarskich. Ponadto tytuły mistrzowskie zdobywali: Józef Łuszczek i Justyna Kowalczyk w biegach narciarskich oraz Adam Małysz w skokach.
Najbardziej utytułowanym polskim zawodnikiem pod względem liczby zdobytych medali jest Adam Małysz, który wywalczył łącznie sześć medali, w tym cztery złote. Taką samą liczbę medali zdobyła Justyna Kowalczyk, jednak tylko dwukrotnie sięgnęła po najwyższe trofeum. Najwięcej medali polscy narciarze zdobyli w 2011 roku, gdzie czterokrotnie stawali na podium mistrzostw świata, natomiast w 2003 i 2009 roku uzyskali największą liczbę złotych medali – po dwa. Łączna liczba wszystkich medali wywalczonych przez polskich zawodników wynosi 21, z czego dziesięć w skokach narciarskich, dziewięć w biegach oraz dwa w kombinacji norweskiej.