Wina (instrument)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wina (sanskryt: वीणा vīṇā; ang. veena) – szarpany instrument strunowy używany w południowoindyjskiej tradycji muzycznej z Karnataki. Jedna z najstarszych istniejących form lutni. Istnieje wiele odmian tego instrumentu. Dźwięk winy jest często porównywany do ludzkiego głosu. Wina składa się z pręta pełniącego charakter gryfu i dwóch rezonatorów tykwowych[1].
Ten artykuł dotyczy instrumentu muzycznego. Zobacz też: inne znaczenia słowa „wina”. |