Wolnizna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wolnizna (staropol. lgota[1]) – stosowany w średniowieczu dla osadników osiedlających się w nowym miejscu przywilej pozwalający im na użytkowanie ziemi pańskiej bez ponoszenia za to stosownych opłat. Wolnizną określano też ziemię objętą ulgami gospodarczymi.